Kant and the Capacity to Judge: Sensibility and Discursivity in the Transcendental Analytic of the "Critique of Pure Reason"

کانت مدعی است که جدول مقولات یا \"مفاهیم ناب فهم\" خود را بر اساس \"رشته راهنما\" ارائه شده توسط اشکال منطقی قضاوت تنظیم کرده است. بئاتریس لانگوئنس با استفاده گسترده از نوشته‌های منطقی کانت، این ادعای بحث‌برانگیز را تحلیل می‌کند و سپس موضوع را از طریق ادامه آن در استنتاج استعلایی مقولات، طرح‌واره‌های استعلایی و اصول فهم محض دنبال می‌کند. نتیجه یک تفسیر جدید و منظم و متقاعدکننده از نقد عقل محض است.

Longuenesse نشان می‌دهد که اگرچه کانت فهرست اشکال قضاوت خود را از کتاب‌های درسی منطق زمان خود اقتباس کرده است، با این وجود در انتخاب عادلانه اصالت دارد. آن اشکالی که او معتقد است برای توانایی ما در ارتباط بازنمایی با اشیا ضروری هستند. کانت این رابطه بین تفکر مفهومی و ابژه های آن را با وارد کردن اصطلاح "x" در تحلیل خود از اشکال منطقی برای نشان دادن ابژه ای که "تفکر زیر" مفاهیمی است که در قضاوت ترکیب می شوند، بازنمایی می کند. این \"x\" هیچ نقشی در اشکال استنتاج منطقی کانت ایفا نمی کند، اما در عوض در روشن کردن رابطه بین اشکال منطقی (اشکال تبعیت مفهوم) و ترکیبات (\"ترکیب\") داده های ادراکی که برای تجربی ضروری است نقش دارد. شناخت.

در نظر گرفتن اشکال منطقی قضاوت کانت بنابراین به روشن شدن جنبه‌های مهم تحلیل استعلایی به‌عنوان یک کل کمک می‌کند و در عین حال وحدت نظام‌مند بین نظریه قضاوت کانت در نقد اول و تحلیل او از «صرفاً بازتابی» را آشکار می‌کند. \" احکام (زیبایی شناختی و غایت شناختی) در نقد سوم.

Kant claims to have established his table of categories or "pure concepts of the understanding" according to the "guiding thread" provided by logical forms of judgment. By drawing extensively on Kant's logical writings, Béatrice Longuenesse analyzes this controversial claim, and then follows the thread through its continuation in the transcendental deduction of the categories, the transcendental schemata, and the principles of pure understanding. The result is a systematic, persuasive new interpretation of the Critique of Pure Reason .

Longuenesse shows that although Kant adopts his inventory of the forms of judgment from logic textbooks of his time, he is nevertheless original in selecting just those forms he holds to be indispensable to our ability to relate representations to objects. Kant gives formal representation to this relation between conceptual thought and its objects by introducing the term "x" into his analysis of logical forms to stand for the object that is "thought under" the concepts that are combined in judgment. This "x" plays no role in Kant's forms of logical inference, but instead plays a role in clarifying the relation between logical forms (forms of concept subordination) and combinations ("syntheses") of perceptual data, necessary for empirical cognition.

Considering Kant's logical forms of judgment thus helps illuminate crucial aspects of the Transcendental Analytic as a whole, while revealing the systematic unity between Kant's theory of judgment in the first Critique and his analysis of "merely reflective" (aesthetic and teleological) judgments in the third Critique.