Kafka’s Travels: Exoticism, Colonialism, and the Traffic of Writing

در سال 1916، کافکا درباره‌ی بارون قند، رمان ماجراجویی استعماری می‌نویسد: «[این] چنان بر من تأثیر می‌گذارد که احساس می‌کنم مربوط به خودم است، یا انگار کتاب قوانین زندگی من است. ' جان زیلکوسکی فاش می‌کند که این جمله شاید شگفت‌انگیز - که توسط شاعر انزوای مدرن مقید به پراگ بیان شده است - بخشی از شبکه‌ای از اظهارات است که نمونه‌ای از دل مشغولی مداوم کافکا به سفرنامه‌نویسی عامه پسند، عجیب‌گرایی و فانتزی‌های استعماری است. با در نظر گرفتن این ویژگی بیوگرافیک به عنوان نقطه شروع، سفرهای کافکا به زیبایی آثار اصلی کافکا (آمریکا، محاکمه، قلعه) را از دریچه فرهنگ سفرهای fin-de siecle بازخوانی می کند. زیلکوسکی با استفاده از مواد ادبی و فرهنگی که قبلاً کشف نشده بود - خاطرات سفر، برنامه قطارها، راهنمایان تور، رمان‌های ماجراجویانه - استدلال می‌کند که استعاره‌های منحصربه‌فرد مدرن کافکا از بیگانگی از رویارویی پیچیده نویسنده با گفتمان‌های سفر آرمان‌شهری زمان خود بیرون می‌آید.

In 1916, Kafka writes of The Sugar Baron , a dime-store colonial adventure novel, '[it] affects me so deeply that I feel it is about myself, or as if it were the book of rules for my life.' John Zilcosky reveals that this perhaps surprising statement - made by the Prague-bound poet of modern isolation - is part of a network of remarks that exemplify Kafka's ongoing preoccupation with popular travel writing, exoticism, and colonial fantasy. Taking this biographical peculiarity as a starting point, Kafka's Travels elegantly re-reads Kafka's major works ( Amerika , The Trial , The Castle ) through the lens of fin-de siecle travel culture. Making use of previously unexplored literary and cultural materials - travel diaries, train schedules, tour guides, adventure novels - Zilcosky argues that Kafka's uniquely modern metaphorics of alienation emerges out of the author's complex encounter with the utopian travel discourses of his day.