Juvenile Psychiatry and the Law

من مطمئن نیستم که یک سری از جلدها چه زمانی به \"موسسه\" تبدیل می شود. این چهارمین جلد سالانه «مسائل حیاتی در روانپزشکی آمریکا و قانون» است و هر کدام خلاصه‌ای فوق‌العاده از موضوعات مهم پزشکی قانونی بوده است. این کتاب به این نکته اشاره می کند که رابط روانپزشکی و حقوق صرفاً یک رابط حقوقی نیست، بلکه ارتباط زیادی با مسائل بالینی مانند تشخیص و درمان دارد. کودکان و نوجوانان بزرگسال نیستند. این ممکن است برای کسانی که برای حقوق برابر برای کودکان تبلیغ می‌کنند، و آن دسته از بزرگسالان (از جمله برخی روان‌پزشکان، وکلا و قضات) که از دادن انتخاب‌ها و/یا مسئولیت‌ها به کودک بزرگسال حمایت می‌کنند، شوک‌آور باشد. کودکان از بسیاری جهات با بزرگسالان تفاوت دارند. متخصص روانپزشکی کودک یا نوجوان نه تنها می داند که باید به مسائل اجتماعی و خانوادگی ویژه نوجوانان توجه کرد، بلکه نوجوانان از نظر درونی نیز پیچیده تر هستند. آنها سعی می کنند در جهان زنده بمانند در حالی که به سرعت در حال رشد و یادگیری هستند، معمولاً با منابع نابالغ جسمی و عاطفی. آنها چند سالی داشته اند که در آن تجربه را توسعه دهند، و روانی ندارند که بتوانند آن تجربه را به روشی که از یک بزرگسال بالغ انتظار می رود یکپارچه کنند. گاهی اوقات این امر بیمار را می ترساند، مانند یک نوجوان بزرگ از نظر جسمی که کنترل تکانه اش مختل شده است. گاهی اوقات ناامید کننده است، مانند موردی که در مورد کودک سالمی که قادر به فرار از خانواده ناکارآمد نیست. همیشه گیج کننده و معمولاً ناراحت کننده است.

I am not sure when a series of volumes becomes an "institution"; this is the fourth annual volume of Critical Issues in American Psychiatry and the Law, and each has been an extraordinary summary of important forensic topics. This book makes the point that the interface of psychiatry and law is not merely a legal one, but has a great deal to do with clinical issues such as diagnosis and treatment. Children and adolescents are not adults. This may come as something of a shock to those who proselytize for equal rights for children, and to those adults (including some psychiatrists, attorneys, and judges) who advocate giving the child adult choices and/or responsibilities. Children differ from adults in many ways. The specialist in child or adoles­ cent psychiatry knows not only that one must attend to special social and family issues for juveniles, but that juveniles are more complex internally as well. They attempt to survive in the world while rapidly growing and learning, usually with physically and emotionally immature resources. They have had few years in which to develop experience, and do not have the psyche with which to integrate that experience in ways one would expect of a mature adult. Sometimes this frightens the patient, as in the case of a physically large teen­ ager whose impulse control is impaired. Sometimes it is frustrating, as in the case of a healthy child unable to escape from a dysfunctioning family. It is always confusing, and usually uncomfortable.