Justice in Climate Action Planning

این جلد ویرایش‌شده بررسی می‌کند که چگونه برنامه‌های اقدام آب و هوایی عدالت را در مقیاس شهر درگیر می‌کنند. رویدادهای اخیر در ایالات متحده زمینه را برای بحث در مورد عدالت در سیاست آب و هوای شهری آماده می کند. از یک سو، ظهور جنبش Black Lives Matter، مرگ جورج فلوید، و برجسته شدن تبعیض نژادی در عرصه عمومی، مفهوم عدالت را به جریان انداخته است. از سوی دیگر، پیامدهای ناگوار افزایش فراوانی و شدت رویدادهای اقلیمی بر اقشار آسیب پذیر جمعیت شهری غیرقابل انکار است. در حالی که برخی از شهرها در مورد ادغام عدالت در برنامه‌ریزی اقدام اقلیمی خود فعال بوده‌اند، در بیشتر مکان‌ها یک پیوند صریح و منظم بین هر دو حوزه وجود ندارد. این کتاب به بررسی این رابط می پردازد زیرا به دنبال درک چگونگی واکنش شهرها به تغییرات آب و هوایی به شیوه ای عادلانه و برای نتایج منصفانه است. در حالی که استراتژی‌های تاب‌آوری مبتنی بر «توسعه» ممکن است نابرابری‌های تاریخی را درگیر کند، اما در عین حال ممکن است منجر به به حاشیه راندن برخی از جمعیت‌ها از طریق فرآیندهای مختلف، از راه‌حل‌های ناسازگار گرفته تا طرد آشکار و اصیل‌سازی آب و هوا شود. با شناسایی اینکه چگونه جمعیت‌های خاصی در برنامه‌ریزی اقدام اقلیمی قرار می‌گیرند یا از آن حذف می‌شوند، فصل‌های این جلد از مطالعات موردی برای تشریح نتایج متمایز اقدام آب و هوایی در شهرهای آمریکا و همچنین ارائه الگویی برای کار مقایسه‌ای فراتر از ایالات متحده استفاده می‌کنند.

نویسندگان به بحث در مورد چگونگی ادغام یا عدم ادغام عدالت در برنامه‌های اقدام آب و هوا می‌پردازند و پیامدهای عملی را ارزیابی می‌کنند، در حالی که مشارکت‌های نظری و روش‌شناختی نیز دارند. از آنجایی که این کتاب شکافی را در ادبیات در تقاطع عدالت و اقدام اقلیمی پر می کند، بینش جدیدی را برای مخاطبان گسترده ای ایجاد می کند: دانشجویان، پزشکان، سیاست گذاران، برنامه ریزان، بخش غیرانتفاعی، و محققان در زمینه جغرافیا، برنامه ریزی شهری، مطالعات شهری، مطالعات محیطی، بوم شناسی، علوم سیاسی یا مردم شناسی. در امتداد پنج محور تحقیق - تئوری، انعطاف‌پذیری، برابری، جامعه و مقایسه به عنوان روش - مشارکت‌کنندگان مسیرهای مختلفی را در تقاطع بین اقدام آب و هوای شهری و درک‌های مختلف از عدالت ارائه می‌کنند. در مجموع، آنها به تأملی دعوت می‌کنند که می‌تواند به ابتکارات عملی در کاهش آب و هوا منجر شود، در حالی که نظریه‌پردازی عدالت اجتماعی را نیز پیش می‌برد تا شهر را به عنوان گره‌ای در نظر بگیرد که در آن عدالت (بی‌عدالتی) نقش‌آفرینی می‌کند و می‌توان با نتایج قابل توجهی به آن پرداخت.

This edited volume examines how climate action plans engage justice at the scale of the city. Recent events in the United States make the context particularly ripe for a discussion of justice in urban climate politics. On the one hand, the emergence of the Black Lives Matter movement, George Floyd’s death, and the prominence of racial discrimination in the public realm have mainstreamed the notion of justice. On the other hand, the dire consequences of increased frequency and severity of climate events on vulnerable segments of urban populations are undeniable. While some cities have been proactive about integrating justice in their climate action planning, in most places an explicit and systematic link between both spheres has been lacking. This book explores this interface as it seeks to understand how cities can respond to climate change in a just way and for just outcomes. While resilience strategies based on “development” may engage historic inequities, they may at the same time result in marginalizing certain populations through various processes, from mismatched solutions to outright exclusion and climate gentrification. By identifying how certain populations are included in or excluded from climate action planning practices, the chapters in this volume draw on case studies to outline the differential outcomes of climate action in American cities, also proposing a template for comparative work beyond the US.

The authors tackle the debate about how justice is or is not integrated in climate action plans and assess practical implications, while also making theoretical and methodological contributions. As it fills a gap in the literature at the intersection of justice and climate action, the book produces new insights for a wide-ranging audience: students, practitioners, policy-makers, planners, the non-profit sector, and scholars in geography, urban planning, urban studies, environmental studies, ecology, political science, or anthropology. Along five axes of investigation―theory, resilience, equity, community, and comparison as method―the contributors offer various pathways into the intersection between urban climate action and different understandings of justice. Collectively, they invite a reflection that can lead to practical initiatives in climate mitigation, while also advancing the theorization of social justice to account for the urban as a node where (in)justice plays out and can be addressed with significant results.