Just the Facts: How "Objectivity" Came to Define American Journalism

اگر روزنامه‌نگاری آمریکایی یک دین بود، آن‌طور که از آن یاد می‌شود، پس خدای برتر آن «عینیت» بود. کاهنان اعظم این حرفه این مفهوم را می پرستند، در حالی که نماد شکنان روزنامه نگاری مدافع، روزنامه نگاری جدید، و روزنامه نگاری سایبری، عینیت را گوساله ای طلایی می دانند. در همین حال، انبوه روزنامه‌ها و برنامه‌های گفتگو و تجاوز فزاینده به نگرانی‌های بازار، بحث تازه‌ای درباره اعتبار، امکان و هدف عینیت را به یک پیگیری اساسی تبدیل می‌کند.
علیرغم موقعیت آن به عنوان خورشید مداری اخلاق روزنامه‌نگاری، عینیت- تا کنون - هیچ تاریخ نگاری نداشته است. دیوید تی زی میندیچ به قرن نوزدهم می رسد تا تاریخ و معنای گمشده این اصل اصلی روزنامه نگاری آمریکایی را بازیابی کند. کتاب او از موارد برجسته استفاده می‌کند و نشان می‌دهد که روزنامه‌نگاری و تعهد در حال تکامل آن به عینیت درک عمومی از رویدادها و مسائل را تغییر داده و در برخی موارد محدود کرده است. میندیچ هر فصل را به یک جزء خاص از این اخلاق اختصاص می دهد - جدایی، عدم حزب، سبک هرم وارونه، واقعیت و تعادل. میندیچ از طریق این ترکیبی از تاریخ و نقد فرهنگی، تعمق عمیقی در مورد ساختار، وعده و محدودیت های عینیت در عصر رسانه های سایبری ارائه می دهد.

If American journalism were a religion, as it has been called, then its supreme deity would be "objectivity." The high priests of the profession worship the concept, while the iconoclasts of advocacy journalism, new journalism, and cyberjournalism consider objectivity a golden calf. Meanwhile, a groundswell of tabloids and talk shows and the increasing infringement of market concerns make a renewed discussion of the validity, possibility, and aim of objectivity a crucial pursuit.
Despite its position as the orbital sun of journalistic ethics, objectivity—until now—has had no historian. David T. Z. Mindich reaches back to the nineteenth century to recover the lost history and meaning of this central tenet of American journalism. His book draws on high profile cases, showing the degree to which journalism and its evolving commitment to objectivity altered–and in some cases limited—the public's understanding of events and issues. Mindich devotes each chapter to a particular component of this ethic–detachment, nonpartisanship, the inverted pyramid style, facticity, and balance. Through this combination of history and cultural criticism, Mindich provides a profound meditation on the structure, promise, and limits of objectivity in the age of cybermedia.