Jung contra Freud : the 1912 New York lectures on the theory of psychoanalysis

در پاییز 1912، سی جی یونگ، رئیس وقت انجمن بین المللی روانکاوی، نقد و فرمول مجدد نظریه روانکاوی خود را در مجموعه ای از سخنرانی ها در نیویورک مطرح کرد، ایده هایی که برای اثبات آن غیرقابل قبول بود. فروید، بنابراین شکافی در مکتب فروید ایجاد کرد. یونگ درک فروید از تمایلات جنسی، منشأ روان رنجورها، تعبیر خواب و ناخودآگاه را به چالش کشید و یونگ همچنین اولین کسی بود که استدلال کرد که هر تحلیلگری باید خودش تحلیل شود. در پرتو دریافت و توسعه بعدی روانکاوی، نقدهای یونگ به طرز چشمگیری پیش بینی کننده به نظر می رسد و در عین حال پایه و اساس مکتب روانشناسی تحلیلی خود را نیز می گذارد.

این جلد از سخنرانی‌های یونگ شامل مقدمه‌ای از سونو شمداسانی، استاد فیلمون تاریخ یونگ در دانشگاه کالج لندن و ویراستار کتاب سرخ یونگ است.

In the autumn of 1912, C. G. Jung, then president of the International Psychoanalytic Association, set out his critique and reformulation of the theory of psychoanalysis in a series of lectures in New York, ideas that were to prove unacceptable to Freud, thus creating a schism in the Freudian school. Jung challenged Freud's understandings of sexuality, the origins of neuroses, dream interpretation, and the unconscious, and Jung also became the first to argue that every analyst should themselves be analyzed. Seen in the light of the subsequent reception and development of psychoanalysis, Jung's critiques appear to be strikingly prescient, while also laying the basis for his own school of analytical psychology.

This volume of Jung's lectures includes an introduction by Sonu Shamdasani, Philemon Professor of Jung History at University College London, and editor of Jung's Red Book.