Jugendarbeitslosigkeit seit der Weimarer Republik: Ein sozialgeschichtlicher und soziologischer Vergleich

\"مشکل اساسی که ما را درگیر می کند... مشکل بیکاران است." در میان 6 میلیون بیکار «که در سرنوشت آنها به همین تعداد افراد تحت تکفل شریک است»، دو میلیون نفر - یعنی یک سوم بیکاران - زیر 25 سال سن دارند. یعنی این جوانان «که زندگی در پیش دارند» نمی توانند شغل پیدا کنند. «آیا متعجب هستید، خانم‌ها و آقایان، از اینکه یک رادیکالیسم در قلب و ذهن این جوانان موج می‌زند که از سقوط و نابودی هر چیزی که وجود دارد انتظار بهبودی دارد و امید غریزی خود را به آن می‌سپارد؟» این نقل قول از سخنرانی هاینریش برونینگ صدراعظم وقت رایش در 28 مه 1932 در مقابل انجمن مطبوعات خارجی، دو روز قبل از سقوط او، که در آن زمان کاملاً غیرمنتظره بود، که منجر به تشکیل دولت ناب ریاست جمهوری تحت رهبری فون پاپن و فون شلایچر و در نتیجه آغاز پایان جمهوری وایمار، وضعیت و میزان بدترین بیکاری و بیکاری جوانان را در آلمان تا به امروز در طول بحران اقتصادی جهانی و پیامدهای آن برای کل جامعه توصیف می کند که اثرات غیر مستقیم آن ملت ما هنوز تا به امروز تحمل می کند. بدبختی اقتصادی بیکاران در آن زمان به حدی وحشتناک بود که امروز به سختی می توانیم آن را تصور کنیم. مزایای بیکاری، از جمله کمک هزینه عائله مندی، به طور متوسط ​​به 4 نرخ 50 مارک کاهش یافته بود، که حتی با اقتصادی ترین مدیریت 5 خانوار، برای ادامه زندگی در بلندمدت کافی نبود.

"Das fundamentale Problem, das uns . . . Tag und Nacht beschäftigt, ist das Problem der Arbeitslosen. " I Diese "neue Plage der Menschheit" hat Deutschland "mit einer unheimlich drückenden Schwere" getroffen. Unter den 6 Millionen Arbeitslosen, "deren Geschick die gleiche Anzahl von Ange­ hörigen" teilt, befinden sich zwei Millionen - also ein Drittel der Arbeitslo­ sen -, die jünger als 25 Jahre sind. Das bedeutet, daß diese jungen Menschen, "die das Leben vor sich haben", keine Arbeitsstätten finden können. "Wun­ dert Sie, meine Damen und Herren, daß in den Herzen und Sinnen dieser Ju­ gendlichen ein Radikalismus aufquillt, der nur von Untergang und der Zerstö­ rung alles Bestehenden Besserung erwartet und auf ihn seine triebmäßigen Hoffnungen setzt?"2 Dieses Zitat aus einer Rede des damaligen Reichskanz­ ler Heinrich Brüning am 28. Mai 1932 vor dem Verein der ausländischen 3 Presse, zwei Tage vor seinem damals völlig unerwarteten Sturz , der zur rei­ nen Präsidialregierung unter von Papen und von Schleicher führte und damit den Anfang vom Ende der Weimarer Republik einleitete, kennzeichnet Situa­ tion und Ausmaß der bisher schwersten Arbeits-und Jugendarbeitslosigkeit in Deutschland während der Weltwirtschaftskrise und ihre gesamtgesell­ schaftlichen Folgen, an deren indirekten Wirkungen unsere Nation bis heute trägt. Das wirtschaftliche Elend der damaligen Arbeitslosen war so ungeheuer­ lich, daß wir uns heute davon kaum noch eine Vorstellung machen können. Die Arbeitslosenunterstützung war einschließlich Familienzuschlag auf einen 4 durchschnittlichen Satz von 50 Mark zurückgegangen , der langfristig auch 5 bei sparsamster Haushaltsführung nicht zum Erhalt des Lebens ausreichte.