Judicial Fortitude: The Last Chance to Rein In the Administrative State

در این کتاب، پیتر جی. والیسون استدلال می‌کند که سازمان‌های اداری قوه مجریه به تدریج نقش قانون‌گذاری کنگره را برعهده گرفته‌اند و نتیجه آن چیزی است که بسیاری آن را دولت اداری می‌نامند. قوه قضائیه مسئولیت اصلی این تحول را بر عهده دارد زیرا در انجام مسئولیت اصلی خود در قانون اساسی شکست خورده است: اجرای تفکیک قوا بر اساس قانون اساسی با اطمینان از اینکه قوای منتخب - مقننه و مجریه - مستقل و جدا از یکدیگر باقی بمانند. . از سال 1937، و به ویژه با استیضاح شورون که توسط دیوان عالی در سال 1984 به تصویب رسید، قوه قضاییه این نقش را کنار گذاشت. به کنگره اجازه داده است که اختیارات قانونگذاری را به سازمانهای اداری قوه مجریه تفویض کند و به این سازمانها در تفسیر اختیارات قانونی خود آزادی عمل زیادی داده است. بنابراین، مقامات غیر منتخب دولت اداری قادر به اتخاذ تصمیماتی برای مردم آمریکا هستند که در یک دموکراسی، تنها باید توسط کنگره اتخاذ شود. عواقب آن بسیار شدید بوده است: مقررات غیرضروری هزینه‌های عمده‌ای را بر اقتصاد ایالات متحده تحمیل کرده است، تفکیک قوا بر اساس قانون اساسی به خطر افتاده است، و قانون‌گذاری بی‌تدریج آژانس‌ها تهدیدی مهم ایجاد کرده است که آمریکایی‌ها روزی مشروعیت دولت خود را زیر سوال خواهند برد. برای پرداختن به این نگرانی‌ها، والیسون استدلال می‌کند که دادگاه‌ها باید به نقشی بازگردند که فریمرز از آنها انتظار داشتند.

In this book, Peter J. Wallison argues that the administrative agencies of the executive branch have gradually taken over the legislative role of Congress, resulting in what many call the administrative state. The judiciary bears the major responsibility for this development because it has failed to carry out its primary constitutional responsibility: to enforce the constitutional separation of powers by ensuring that the elected branches of government—the legislative and the executive—remain independent and separate from one another. Since 1937, and especially with the Chevron deference adopted by the Supreme Court in 1984, the judiciary has abandoned this role. It has allowed Congress to delegate lawmaking authorities to the administrative agencies of the executive branch and given these agencies great latitude in interpreting their statutory authorities. Unelected officials of the administrative state have thus been enabled to make decisions for the American people that, in a democracy, should only be made by Congress. The consequences have been grave: unnecessary regulation has imposed major costs on the U.S. economy, the constitutional separation of powers has been compromised, and unabated agency rulemaking has created a significant threat that Americans will one day question the legitimacy of their own government. To address these concerns, Wallison argues that the courts must return to the role the Framers expected them to fulfill.