Judicial Decisions in International Law Argumentation: Between Entrapment and Creativity

این کتاب به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه چند برابر شدن تصمیمات قضایی در مورد حقوق بین الملل بر روشی که یافته های حقوقی در قضاوت حقوق بین الملل توجیه می شوند تأثیر گذاشته است. شاغلان حقوق بین الملل اغلب به تصمیمات قضایی برای متقاعد کردن استناد می کنند. دادگاه های تفسیر کننده حقوق بین الملل نیز از این رویه مستثنی نیستند. با این حال، تصمیمات قضایی بسیار بیشتر از متقاعد کردن انجام می دهند: آنها اختیار تفسیری را امکان پذیر می کنند و آن را محدود می کنند.

این کتاب به جای اینکه مسیر منابع حقوق بین الملل را در پیش بگیرد، به حوزه تا حدودی ناشناخته استدلال حقوقی می پردازد. با استفاده از حقوق کیفری بین‌المللی به عنوان مطالعه موردی، نشان می‌دهد که چگونه تعداد فزاینده تصمیم‌های قضایی، توسل دادگاه‌ها به آن‌ها را در توجیه حقوقی عادی کرده است و برخی از شیوه‌های استدلالی را قادر می‌سازد تا به عنوان سازنده حقوق بین‌الملل تبدیل شوند. با انجام این کار، به طور انتقادی پیامدهای استفاده مکرر از تصمیمات قضایی را مورد بازبینی قرار می‌دهد و تأثیر «نوبت قضایی» را بر روش‌های شکل‌گیری، شکل‌دهی و تغییر شکل معنای حقوق بین‌الملل با ارجاع به تصمیمات قضایی دوباره ارزیابی می‌کند. /span>

This book explores the question of how the multiplication of judicial decisions on international law has influenced the way in which legal findings in international law adjudication are justified. International law practitioners frequently cite judicial decisions to persuade. Courts interpreting international law are no exception to this practice. However, judicial decisions do much more than persuading: they enable and constrain interpretive discretion.

Instead of taking the road of the sources of international law, this book turns to the somewhat uncharted terrain of legal argumentation. Using international criminal law as a case study, it shows how the growing number of judicial decisions has normalised courts' resort to them in legal justification and enabled some argumentative practices to become constitutive of international law. In so doing, it critically revisits the implications of an iterative use of judicial decisions, and reassesses the influence of the 'judicialisation turn' on the ways in which the meaning of international law is formed, shaped and reshaped by reference to judicial decisions.