Judging Appearances: A Phenomenological Study of the Kantian sensus communis

نقد قضاوت کانت به اشتراک جهانی مشترک، که به‌طور عاطفی توسط کثرت‌های مختلف انسانی تجربه می‌شود، توضیح می‌دهد. به منظور قدردانی از پروژه کانت، قضاوت ظاهر ارتباط بین ظاهر و قضاوت را در نقدقضا بازیابی می‌کند. کلایست بر ایده مهم اما نادیده گرفته شده sensus communis تاکید می کند که معیار نامشخصی را برای قضاوت در مورد ظاهر ارائه می دهد. قضاوت ظواهر به بررسی مضامین ظاهر و قضاوت در زمینه بدهی کانت به لایب نیتس و شفتسبری می پردازد. کلایست با تکیه بر درمان های هوسرل، سارتر، ریکور و آرنت، روش پیش پدیدارشناختی را ترسیم می کند که از طریق آن کانت ایده حساسیت را آشکار می کند. کلایست نشان می‌دهد که ذوق، رشته‌ای است برای گشودن خود به روی ظاهر، و به موضوعی نیاز دارد که در دنیای مشترکی از ظواهر در میان کثرت‌های گوناگون انسانی ساکن باشد. این جلد برای هر کسی که علاقه مند به رویکردی تازه به موضوعات در قلب زیبایی شناسی کانت است ارزشمند خواهد بود.

Kant's Critique of Judgment accounts for the sharing of a common world, experienced affectively, by a diverse human plurality. In order to appreciate Kant's project, Judging Appearances retrieves the connection between appearance and judgment in the Critique ofJudgment. Kleist emphasizes the important but neglected idea of a sensus communis, which provides the indeterminate criterion for judgments regarding appearance. Judging Appearances examines the themes of appearance and judgment against the background of Kant's debt to Leibniz and Shaftesbury. Drawing upon treatments by Husserl, Sartre, Ricoeur and Arendt, Kleist delineates the proto-phenomenological method through which Kant uncovers the idea of a sensus communis. Kleist shows that taste is a discipline of opening oneself to appearance, requiring a subject who dwells in a common world of appearances among a diverse human plurality. This volume will prove valuable for anyone interested in a fresh approach to themes at the heart of Kant's aesthetics.