Jordanian Jerusalem: Holy Places and National Spaces

 کیمبرلی کاتز به بررسی نقش اماکن مقدس اورشلیم در فرآیند ایجاد هویت ملی متمایز در اردن از سال 1948 تا 1967 می‌پردازد. این دوره زمانی نشان‌دهنده کنترل اردن بر اورشلیم، از جمله مکان‌های مقدس مسلمانان، مسیحیان و یهودیان است. در شهر قدیمی کاتز نشان می دهد که رهبران هاشمی حکومتی اهمیت مذهبی اورشلیم را برای تغییر چهره اردن پس از جنگ 1948 در فلسطین در اطراف اماکن مقدس، واقع در پادشاهی تازه بزرگ شده، انتخاب کردند.

هاشمي ها پس از اينكه توسط انگليسي ها به عنوان حاكم در منطقه اي مشخص شده كه سابقه تاريخي به عنوان يك نهاد سياسي نداشت، با پرسش هاي جدي در مورد مشروعيت سياسي خود مواجه شدند. رهبران برای ارتقای مشروعیت خود و دولت تازه ایجاد شده، از مصنوعات فرهنگی صادر شده توسط دولت برای تعریف دولت و ملت استفاده کردند. آنها با حمایت و برکت غرب، نه تنها از جذابیت مذهبی سنتی اورشلیم در سخنرانی ها و گفتمان های عمومی بهره بردند، بلکه نمادهای مدرن ملت مانند تمبر و ارز را با نشانه های تقدس طراحی کردند. سلطنت در طول این دوره یک موقعیت مهم را به عهده گرفت و پیش بینی کرد: قیمومیت سرزمین مقدس. کاتز حضور طولانی مدت انگلیسی ها در اردن را بررسی می کند و در عین حال به کمک های رهبران هاشمی مانند شریف حسین، ملک عبدالله اول و ملک حسین جان و رنگ می بخشد. او همچنین راه هایی را که در آن مقامات دولتی به دقت هویت سیاسی جدید را به رعایای خود، سایر اعراب، مسلمانان در جاهای دیگر و به طور کلی در جهان ترویج کردند، ردیابی می کند.

 

یکی از کتاب‌های بسیار کمی درباره اورشلیم اردن، این اولین کتابی است که به تلاقی نمادهای مذهبی، اعمال مشروعیت و ملی‌گرایی در چارچوب تاریخ فرهنگی می‌پردازد.

 

 Kimberly Katz explores the role of Jerusalem’s holy places in the process of creating a distinct national identity in Jordan from 1948 to 1967. The time period marks Jordan's control over Jerusalem, including the Muslim, Christian, and Jewish holy sites in the Old City. Katz shows that the governing Hashemite leaders co-opted the religious importance of Jerusalem to refashion Jordan’s image following the 1948 War in Palestine around the holy places, located in the newly enlarged kingdom.

The Hashemites faced serious questions about their political legitimacy after being installed by the British as rulers in a demarcated region that had no historical precedent as a political entity. To promote their own legitimacy and that of the newly created state, the leaders employed state-issued cultural artifacts to define both the state and the nation. With the support and blessing of the West, they not only exploited the traditional religious appeal of Jerusalem in speeches and public discourse, but also designed modern symbols of the nation such as stamps and currency with markers of holiness. The monarchy assumed and projected one overriding posture throughout this period: guardianship of the Holy Land. Katz explores the lingering presence of the British in Jordan, while giving life and color to the contributions of Hashemite leaders such as Sharif Husayn, King Abdullah I, and King Hussein. She also traces the ways in which state officials carefully promoted the new political identity to their subjects, to other Arabs, to Muslims elsewhere, and to the world at large.

 

One of very few books on Jordanian Jerusalem, this is the first that deals with the intersection of religious symbols, legitimacy practices, and nationalism through the framework of cultural history.