John Updike and the Cold War: Drawing the Iron Curtain

یکی از ماندگارترین و پرکارترین نویسندگان آمریکایی در نیمه دوم قرن بیستم، جان آپدایک مدتهاست که توسط منتقدان به دلیل اهمیتش به عنوان یک مفسر اجتماعی شناخته شده است. با این حال، جان آپدایک و جنگ سرد اولین اثری است که بررسی می‌کند که چگونه دیدگاه‌های آپدایک از چارچوب تعیین‌کننده فرهنگ آمریکایی در زمان خود - جنگ سرد - بیرون آمده است. کوئنتین میلر استدلال می کند که از آنجایی که زندگی حرفه ای آپدایک با شکل گیری جنگ سرد در اواسط دهه 1950 آغاز شد، جهانی که او در کل آثار ادبی خود می آفریند - داستان، شعر و نثر غیرداستانی - نشان دهنده خوش بینی و اضطراب آن دهه است. /P>

میلر ادعا می کند که استفاده مکرر آپدایک از تنش جنگ سرد به عنوان استعاره ای از زندگی خانگی و به عنوان یک واقعیت فرهنگی که بر امنیت روانی شخصیت های او تأثیر می گذارد، تضاد ذاتی دنیای داستانی او را آشکار می کند. در نتیجه، این تضاد به توضیح برخی از روابط مشکل‌ساز و رفتارهای بی‌هدف شخصیت‌های آپدایک و همچنین تلاش‌های آن‌ها برای دستیابی به معنای معنوی کمک می‌کند.

با بررسی کل زندگی حرفه‌ای آپدایک در پرتو رویدادهای تاریخی که با آن منطبق است. میلر نشان می‌دهد که طرز فکر اوایل جنگ سرد چقدر برای تفکر آپدایک و توسعه داستان‌های او اهمیت داشت. تغییرات در نوشته آپدایک پس از دهه 1950 تأثیر اوایل دوران جنگ سرد را بر ایدئولوژی و سبک مشهور او تأیید می کند. با پایان جنگ سرد در اواخر دهه 1980، شخصیت‌های آپدایک با محبت به سال‌های آیزنهاور نگاه می‌کنند، زمانی که به نظر می‌رسید هویت ملی آن‌ها در مقایسه با اتحاد جماهیر شوروی بسیار آسان است. این نوستالژی از همان اوایل نوشته‌های او در دهه 1960 آغاز می‌شود، زمانی که شکست اجماع آمریکایی شخصیت‌های آپدایک را سرخورده می‌کند و آن‌ها را در حسرت دهه 1950 که کمتر تفرقه‌انگیز است، رها می‌کند.

در حالی که تاکید می‌کند تاریخ چقدر برای مطالعه ادبیات ضروری است. میلر نشان می‌دهد که نوشته‌های آپدایک به‌طور قابل‌توجهی بر رشد درگیری‌های جهانی که زمان او را تعریف می‌کرد، متکی است. مطمئن و بسیار خواندنی، جان آپدایک و جنگ سرد سهم مهمی در بورس تحصیلی آپدایک دارد.

One of the most enduring and prolific American authors of the latter half of the twentieth century, John Updike has long been recognized by critics for his importance as a social commentator. Yet, John Updike and the Cold War is the first work to examine how Updike's views grew out of the defining context of American culture in his time—the Cold War. Quentin Miller argues that because Updike's career began as the Cold War was taking shape in the mid-1950s, the world he creates in his entire literary oeuvre—fiction, poetry, and nonfiction prose—reflects the optimism and the anxiety of that decade.

Miller asserts that Updike's frequent use of Cold War tension as a metaphor for domestic life and as a cultural reality that affects the psychological security of his characters reveals the inherent conflict of his fictional world. Consequently, this conflict helps explain some of the problematic relationships and aimless behavior of Updike's characters, as well as their struggles to attain spiritual meaning.

By examining Updike's entire career in light of the historical events that coincide with it, Miller shows how important the early Cold War mind-set was to Updike's thinking and to the development of his fiction. The changes in Updike's writing after the 1950s confirm the early Cold War era's influence on his ideology and on his celebrated style. By the Cold War's end in the late 1980s, Updike's characters look back fondly to the Eisenhower years, when their national identity seemed so easy to define in contrast to the Soviet Union. This nostalgia begins as early as his writings in the 1960s, when the breakdown of an American consensus disillusions Updike's characters and leaves them yearning for the less divisive 1950s.

While underscoring how essential history is to the study of literature, Miller demonstrates that Updike's writing relies considerably on the growth of the global conflict that defined his time. Cogent and highly readable, John Updike and the Cold War makes an important contribution to Updike scholarship.