John Dewey's philosophy of spirit: with the 1897 lecture on Hegel

این پرسش که اندیشه دیویی تا چه اندازه مدیون هگل است، مدت‌ها برای فیلسوفان معمایی بوده است. این کتاب نشان می‌دهد که به دور از انکار هگل، کل فلسفه عمل‌گرایانه دیویی مبتنی بر «فلسفه روح» است که از پروژه هگل الهام گرفته است. دو مقاله از شوک و گود که از این دیدگاه رادیکال دفاع می کنند با متن قطعی سخنرانی دیویی در سال 1897 در دانشگاه شیکاگو در مورد فلسفه روح هگل ملحق شده است. این سخنرانی ویرایش شده که قبلاً توسط محققان فقط از نسخه خطی آرشیوی ذکر شده بود، اکنون در دسترس است تا به طور کامل نگرانی اساسی مشترک هگل و دیویی برای رشد کامل و آزاد فرد در زمینه اجتماعی را آشکار کند. فلسفه های دیویی و هگل در مرکز امیدهای فلسفه مدرن برای پیشبرد آزادی انسان قرار دارند.

The question of how far Dewey’s thought is indebted to Hegel has long been a conundrum for philosophers. This book shows that, far from repudiating Hegel, Dewey’s entire pragmatic philosophy is premised on a “philosophy of spirit” inspired by Hegel’s project. Two essays by Shook and Good defending this radical viewpoint are joined by the definitive text of Dewey’s 1897 Lecture at the University of Chicago
on Hegel’s Philosophy of Spirit. Previously cited by scholars only from the archival manuscript, this edited Lecture is now available to fully expose the basic concern shared by Hegel and Dewey for the full and free development of the individual in the social context. Dewey’s and Hegel’s philosophies are at the center of modern philosophy’s hopes for advancing human freedom.