John Brown Gordon: Soldier, Southerner, American

کارنامه خدمات عمومی برجسته جان براون گوردون چهار دهه از آشفته ترین دهه های آمریکا را در بر گرفت. گوردون در سال 1832 در شهرستان آپسون جورجیا به دنیا آمد و در آتلانتا وکالت کرد و در سال‌های قبل از جنگ داخلی، معادن زغال سنگ را در شمال غربی جورجیا توسعه داد. در سال 1861، او با تشکیل گروهی از داوطلبان، به دعوت کنفدراسیون به اسلحه پاسخ داد. ارتقاء بعدی او از کاپیتان به فرمانده سپاه در ارتش ویرجینیای شمالی بی نظیر بود. او از جنگ داخلی به‌عنوان یکی از معتبرترین ژنرال‌های جنوب بیرون آمد و شهرتی که گوردون با پوشیدن لباس‌های خاکستری به دست آورد، تقریباً بر همه جنبه‌های زندگی او در طول چهل سال آینده تأثیر قابل‌توجهی گذاشت.


پس از جنگ داخلی، گوردون وارد سیاست شد. او در سال 2873 به عضویت سنای ایالات متحده انتخاب شد و به سرعت خود را به عنوان سخنگوی گرجستان و در کل جنوب معرفی کرد. او در حالی که برای بازگرداندن حکومت خانه می‌جنگید، با شیوایی از یکپارچگی سفیدپوستان جنوب دفاع کرد. گوردون علاوه بر حفاظت و ارتقای منافع جنوب، تلاش کرد تا جایگزینی تضادهای مقطعی را با تعهد به ساختن یک ملت قوی تر و متحدتر جایگزین کند. تلاش‌های او در طول دوران حرفه‌ای‌اش پس از جنگ، کمک قابل‌توجهی به روند آشتی ملی کرد.


حتی در پی اتهامات فسادی که با استعفای او از سنا در سال 1880 همراه بود، گوردون مردی بسیار محبوب باقی ماند. در جنوب. او درگیر انواع سرمایه گذاری های تجاری سوداگرانه شد، به عنوان فرماندار جورجیا خدمت کرد و قبل از بازنشستگی دائمی از مناصب دولتی برای یک دوره دیگر به سنا بازگشت. او سال‌های پایانی خود را وقف برگزاری تورهای سخنرانی، خدمت به عنوان فرمانده کل کهنه سربازان متحد کنفدراسیون، و نوشتن خاطرات خود، خاطرات جنگ داخلی کرد.


استفاده از روزنامه‌ها، مجموعه‌های دست‌نویس پراکنده رالف اکرت، و سوابق رسمی، بیوگرافی انتقادی از گوردون را ارائه می دهد که تمام زمینه های حرفه او را تحلیل می کند. گوردون به‌عنوان یکی از معدود کنفدراسیون‌هایی که بدون بهره‌مندی از آموزش‌های نظامی قبلی فرماندهی یک سپاه را بر عهده دارد، نمونه‌ای جذاب از یک شهروند-سرباز جنگ داخلی را ارائه می‌کند. با این حال، فعالیت‌های گوردون پس از جنگ و مسئولیت‌های اغلب متناقض که او به عنوان یک جنوبی و یک آمریکایی احساس می‌کرد، به همان اندازه جالب بود. کمک‌هایی که گوردون در این دوره به جورجیا، جنوب و ایالات متحده انجام داد، مسلماً به اندازه سایر کارهای حرفه‌ای او مهم است.

John Brown Gordon’s career of prominent public service spanned four of America’s most turbulent decades. Born in Upson County, Georgia, in 1832, Gordon practiced law in Atlanta and, in the years immediately preceding the Civil War, developed coal mines in northwest Georgia. In 1861, he responded to the Confederate call to arms by raising a company of volunteers. His subsequent rise from captain to corps commander was unmatched in the Army of Northern Virginia. He emerged from the Civil War as one of the South’s most respected generals, and the reputation that Gordon earned while “wearing the gray” significantly influenced almost every aspect of his life during the next forty years.


After the Civil War, Gordon drifted into politics. He was elected to the United States Senate in 2873 and quickly established himself as a spokesman for Georgia and for the South as a whole. He eloquently defended the integrity of southern whites while fighting to restore home rule. In addition to safeguarding and promoting southern interests, Gordon strove to replace sectional antagonisms with a commitment to building a stronger, more unified nation. His efforts throughout his post-war career contributed significantly to the process of national reconciliation.


Even in the wake of charges of corruption that surrounded his resignation from the Senate in 1880, Gordon remained an extremely popular man in the South. He engaged in a variety of speculative business ventures, served as governor of Georgia, and returned for another term in the Senate before he retired permanently from public office. He devoted his final years to lecture tours, to serving as commander-in-chief of the United Confederate Veterans, and to writing his memoirs, Reminiscences of the Civil War.


Utilizing newspapers, scattered manuscript collections, and official records, Ralph Eckert presents a critical biography of Gordon that analyzes all areas of his career. As one of the few Confederates to command a corps without the benefit of previous military training, Gordon provides a fascinating example of a Civil War citizen-soldier. Equally interesting, however, were Gordon’s postwar activities and the often conflicting responsibilities that he felt as a southerner and an American. The contributions that Gordon made to Georgia, to the South, and to the United States during this period are arguably as important as any of his career.