دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Joaquim Nabuco e os abolicionistas britânicos : correspondência 1880-1905
دانلود کتاب خواکیم نابوکو و لغو کنندگان بریتانیا: مکاتبات 1880-1905
مشخصات کتاب
Joaquim Nabuco e os abolicionistas britânicos : correspondência 1880-1905
ویرایش:
نویسندگان: Jose Murilo de Carvalho. Leslie Bethell
سری:
ISBN (شابک) : 9788574751672, 8574751677
ناشر: Topbooks
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 450
زبان: Portuguese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 7 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 47,000
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
کلمات کلیدی مربوط به کتاب خواکیم نابوکو و لغو کنندگان بریتانیا: مکاتبات 1880-1905: Nabuco, Joaquim, Nabuco, Joaquim, -- 1849-1910 -- مکاتبات, انجمن بریتانیایی و خارجی ضد برده داری, Nabuco, Joaquim, -- 1849-1910
در صورت تبدیل فایل کتاب Joaquim Nabuco e os abolicionistas britânicos : correspondência 1880-1905 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خواکیم نابوکو و لغو کنندگان بریتانیا: مکاتبات 1880-1905 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب خواکیم نابوکو و لغو کنندگان بریتانیا: مکاتبات 1880-1905
جلدی که خواننده در دست دارد شامل 110 نامه رد و بدل شده بین خواکیم نابوکو و رهبران انجمن بریتانیایی و خارجی ضد برده داری و دیگر مبارزان بریتانیایی هدف لغو در دوره 1880-1905 است. همچنین یک نسخه دو زبانه است که توسط لزلی بتل و خوزه موریلو د کاروالیو سازماندهی شده است، که مقدمه ای بدیع نوشتند که در آن مکاتبات مربوط به فعالیت های رهایی بخش نابوکو را نشان می دهد. همانطور که سازمان دهندگان اشاره می کنند، اگرچه به هدف ایجاد فشار بین المللی به نفع الغای در برزیل دست یافت، مشارکت با ضد برده داری در بریتانیای کبیر خطرات قابل توجهی را برای حرفه سیاسی نابوکو به همراه داشت و او را در معرض اتهام ضد میهن پرستی قرار داد. سپس علیه او شنیده شد، به همان شیوه ای که حدود 90 سال بعد، رژیم نظامی هر کسی را که سوء استفاده های او و نابرابری های اجتماعی رایج در برزیل را محکوم می کرد، متهم به غیر وطن پرستی می کرد. در بعد بین المللی خود، الغاگرایی برزیل، همانطور که سازمان دهندگان این کتاب اشاره می کنند، بیش از هر چیز «مبارزه ای برای تمدن، برای ادغام کشور در ارزش های اساسی تمدن غرب [...] در برابر تصوری از ناسیونالیسم محدودی که خود را به قیمت ارزش‌های جهانی مطرح کرد، ارزش‌هایی که برزیل و کشورهای اسپانیایی دنیای جدید نیز حق ادعای میراث تاریخی و فرهنگی آنها را داشتند. از این نظر، در واقع، برزیل حتی می‌تواند در شرایط مساعدتری نسبت به ایالات متحده این کار را انجام دهد، جایی که «موانع غیرقابل عبور» که برده‌داری برای «برابری اجتماعی» ایجاد کرده بود، همانطور که نابوکو متوجه شد، در تضاد با وضعیت برزیل، که در آن تضاد شدید تبدیل مانع رنگ به "مرز سیاسی" را دشوار کرد. مکاتبات نابوکو با مخالفان لغو ممنوعیت بریتانیا نمی‌توانست فاقد ویژگی غالب شخصیت او باشد، که همیشه تعادل تقریباً مانند یک هنر انجام می‌شد. در حالی که خوشحالیم از "اتحاد احساسات لغو لغو در تمام شهرهای بزرگ برزیل" - که "کل" است، ملت را قادر می سازد "بسیار مسالمت آمیزترین رهایی را که جهان تا به حال در چنین مقیاسی دیده است" انجام دهد. -، نابوکو با شفافیت بسیار عواقب بلندمدت وام مسکن عظیمی را که برده داری بر آینده ملی گذاشته است می بیند. برای استهلاک آن، رفع «شیطانی که در قرن‌ها ظلم و غارت انجام شد»، «قرن‌ها آزادی و عدالت» (قرن‌ها، به هر حال به صورت جمع) قبل از تکمیل مأموریت «روح جدید» ضروری است. در کشاورزی و بازرگانی، در سیاست و آموزش و پرورش». توجه داشته باشید که او وظیفه خود را به عنوان یک لغو لغو چگونه می بیند. «رهایی [او در ژوئن 1881 نوشت، چارلز اچ. آلن] را نمی توان با انقلاب به دست آورد، زیرا این به معنای نابودی همه چیز است. فقط با اکثریت پارلمانی، یعنی از طریق اصلاحات انجام می شود. از این رو، نابوکو با پیش‌بینی شکست انتخاباتی خود در انتخابات 1881 و ارزیابی این که او می‌تواند «خارج از پارلمان کار بسیار کمی انجام دهد»، تصمیم گرفت قهرمانانه توده‌های برده شده را بالا نبرد تا آنها را به سمت رستگاری سوق دهد، بلکه به طرز بسیار غیرعادی، «مردم را با آگهی‌های تبلیغاتی آموزش دهد». و نوشتن». او که با شهود جامعه‌شناختی خود در برابر اتوپیای گسست‌های انقلابی واکسینه شده بود، با همان اصطلاحات عملگرایانه اصلاح‌طلبانه، وظیفه بزرگ پس از لغو لغو را نیز مشاهده می‌کرد که با جهش و مرزها، برزیل همچنان برای مدتی طولانی مشغول انجام آن خواهد بود.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
O volume que o leitor tem em mãos contém 110 cartas trocadas entre Joaquim Nabuco e os dirigentes da British and Foreign Anti-Slavery Society e outros militantes britânicos da causa abolicionista no período 1880-1905. Trata-se ademais de edição bilíngüe, organizada por Leslie Bethell e José Murilo de Carvalho, que assinam uma introdução primorosa onde situam a correspondência na atuação emancipacionista de Nabuco. Como destacam os organizadores, embora atingisse o objetivo de criar pressão internacional em favor da abolição no Brasil, a parceria com os antiescravistas da Grã-Bretanha oferecia riscos consideráveis à carreira política de Nabuco, expondo-o à acusação de antipatriotismo que então se fez ouvir contra ele, da mesma maneira que, cerca de 90 anos depois, o regime militar acusaria de antipatriótico quem denunciasse lá fora os seus abusos e as desigualdades sociais imperantes no Brasil. Na sua dimensão internacional, o abolicionismo brasileiro, como salientam os organizadores deste livro, foi sobretudo “uma luta pela civilização, pela incorporação do país aos valores básicos da civilização ocidental [...] contra uma concepção de nacionalismo estreito que se afirmava ao custo de valores universais”, valores cuja herança histórico-cultural o Brasil e as nações espanholas do Novo Mundo também tinham o direito de reivindicar. Sob esse aspecto, aliás, o Brasil poderia fazê-lo até mesmo em condições mais favoráveis que os Estados Unidos, onde os “obstáculos insuperáveis” que a escravidão criara para “a igualdade social” contrastavam, como percebeu Nabuco, com a situação brasileira, onde a miscigenação intensa dificultava a transformação da barreira da cor em “fronteira política”. À correspondência de Nabuco com os abolicionistas britânicos não poderia faltar o traço predominante de sua personalidade, que foi sempre o equilíbrio exercitado quase como uma arte. Ao mesmo tempo em que se regozija com “a unanimidade do sentimento abolicionista em todas as grandes cidades do Brasil” – que, sendo “total”, habilita a nação a realizar “muito rapidamente a emancipação mais pacífica que o mundo já viu em escala tão ampla” –, Nabuco vê com grande lucidez as conseqüências de longo prazo da imensa hipoteca que a escravidão lançou sobre o futuro nacional. Para amortizá-la, desfazendo “o mal que foi feito em séculos de opressão e rapina”, serão indispensáveis “séculos de liberdade e de justiça” (séculos, assim mesmo, no plural) antes que se complete a missão de “um novo espírito [...] na agricultura e no comércio, na política e na educação”. Repare-se em como ele enxerga sua tarefa de abolicionista. “A emancipação [escreve em junho de 1881 a Charles H. Allen] não pode ser feita por meio de uma revolução, pois isso seria destruir tudo. Ela só pode ser realizada por maioria parlamentar”, vale dizer, através da reforma. Daí que, prevendo sua própria derrota eleitoral nas eleições de 1881 e avaliando que poderá “fazer muito pouco fora do Parlamento”, Nabuco se disponha não a levantar heroicamente as massas escravizadas para levá-las à redenção, mas, muito prosaicamente, a “educar as pessoas com panfletos e escrevendo”. Vacinado por sua intuição sociológica contra a utopia das rupturas revolucionárias, ele também veria, nos mesmos termos pragmaticamente reformistas, a grande tarefa pós-abolicionista que, aos trancos e barrancos, o Brasil ainda estará por muito tempo ocupado em realizar.
