Jinnealogy: Time, Islam, and Ecological Thought in the Medieval Ruins of Delhi

در خرابه‌های یک قصر قرون وسطایی در دهلی، پدیده‌ای منحصر به فرد رخ می‌دهد: سرخپوستان از همه اقشار و آیین‌ها برای معاشرت و درخواست کمک از ارواح ملاقات می‌کنند. ارواح آنها از جنیان اسلامی هستند و به گونه ای درخواست می نویسند که گویی از دولت درخواست می کنند. در زمانی که یک دولت جناح راست هندو در هند متعهد به عادی سازی دیدگاهی نسبت به گذشته است که مسلمانان را به عنوان ستمگر ترسیم می کند، Jinnealogy آناند ویوک تانجا بینشی تازه از دین، هویت و تقدس را ارائه می دهد. برخلاف تاریخ تایید شده توسط دولت.

ویرانه، فیروز شاه کوتلا، یک فضای مذهبی غیرمعمول دموکراتیک است که با گفتگوهای کلامی آزادانه، مراسم DIY، و تقدیس حیوانات مشخص می شود. تنجا بازدیدکنندگانی را که عمدتاً از محله‌های مسلمان و دالیت دهلی می‌آیند، مشاهده می‌کند و از مکالمات و نامه‌های آنها به جنیان به عنوان آرشیو صداهایی استفاده می‌کند که اغلب خاموش می‌شوند. او درمی‌یابد که احترام آن‌ها از جنیان، سنت‌های مذهبی پیشامدرن را به یاد می‌آورد که در آن تجربه معنوی به‌طور جدایی ناپذیری با محیط زیست محیطی گره خورده است. در این فضای مسحور، تنجا با شکلی از اسلام مردمی مواجه می‌شود که یادگار روزهای گذشته نیست، بلکه شکلی زنده از مقاومت در برابر سرکوب دولتی و دیدگاه‌های پسااستعماری هند است.

In the ruins of a medieval palace in Delhi, a unique phenomenon occurs: Indians of all castes and creeds meet to socialize and ask the spirits for help. The spirits they entreat are Islamic jinns, and they write out requests as if petitioning the state. At a time when a Hindu right wing government in India is committed to normalizing a view of the past that paints Muslims as oppressors, Anand Vivek Taneja's Jinnealogy provides a fresh vision of religion, identity, and sacrality that runs counter to state-sanctioned history.

The ruin, Firoz Shah Kotla, is an unusually democratic religious space, characterized by freewheeling theological conversations, DIY rituals, and the sanctification of animals. Taneja observes the visitors, who come mainly from the Muslim and Dalit neighborhoods of Delhi, and uses their conversations and letters to the jinns as an archive of voices so often silenced. He finds that their veneration of the jinns recalls pre-modern religious traditions in which spiritual experience was inextricably tied to ecological surroundings. In this enchanted space, Taneja encounters a form of popular Islam that is not a relic of bygone days, but a vibrant form of resistance to state repression and post-colonial visions of India.