دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Kapur. S. Paul
سری:
ISBN (شابک) : 0199768528, 9780199768523
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 185
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب جهاد به عنوان استراتژی بزرگ: ستیزه جویی اسلام گرا، امنیت ملی و دولت پاکستان: پاکستان، سیاست و حکومت، اسلام و سیاست، پاکستان، ستیزه جویان مذهبی، پاکستان، امنیت ملی، پاکستان، اسلام و سیاست، امنیت ملی، سیاست و دولت، ستیزه جویان مذهبی، پاکستان
در صورت تبدیل فایل کتاب Jihad as grand strategy : Islamist militancy, national security, and the Pakistani state به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جهاد به عنوان استراتژی بزرگ: ستیزه جویی اسلام گرا، امنیت ملی و دولت پاکستان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ستیزه جویان اسلام گرا مستقر در پاکستان نقش عمده ای در تروریسم
در سراسر جهان ایفا کرده اند و تهدیدی مهم برای امنیت منطقه ای و
بین المللی هستند. اگرچه ارتباط پاکستان و ستیزه جویان تنها در
سال های اخیر مورد توجه گسترده قرار گرفته است، اما پدیده جدیدی
نیست. پاکستان از زمان آغاز به کار خود در پی جنگ جهانی دوم، از
ستیزه جویان اسلام گرا برای جهاد به منظور جبران ضعف شدید سیاسی و
مادی استفاده کرده است. این استفاده از ستیزه جویی آنقدر مهم شده
است که اکنون جزء اصلی استراتژی بزرگ پاکستان است. حمایت از جهاد
یکی از ابزارهای اصلی است که دولت پاکستان به دنبال ایجاد امنیت
برای خود است. بر خلاف عقل مرسوم، این استراتژی کاملاً فاجعه آمیز
نبوده است. این کشور به موفقیتهای مهم داخلی و بینالمللی دست
یافته است و پاکستان را قادر میسازد تا با دشمنان قویتر مقابله
کند و محیط استراتژیک خود را بدون هزینهها و خطرات جنگ مستقیم
شکل دهد و به ارتقای انسجام داخلی برای جبران بنیانهای ضعیف
سیاسی داخلی خود کمک کند. اما اخیراً این موفقیت های استراتژی
ستیزه جویانه پاکستان جای خود را به مشکلات جدی داده است. سازمان
های ستیزه جوی که پاکستان در طول دهه ها پرورش داده است، به طور
فزاینده ای از کنترل آن فراتر می روند. حمایت مستمر از جهاد،
منابع کمیاب را از پروژه های فشار داخلی منحرف می کند و مانع
توسعه داخلی کشور می شود. و تحریکات مکرر کمپین ستیزه جویان، هند
را به سمت اتخاذ موضع نظامی متعارف تهاجمی تر سوق داده است.
همانطور که پل کاپور در جهاد به عنوان استراتژی کلان نشان می
دهد، این تحولات به طور قابل توجهی منافع پاکستان را تضعیف
می کند و تهدید می کند که از لحاظ سیاسی منسجم و امنیت خارجی
کمتری نسبت به قبل خواهد داشت. بنابراین، علیرغم مزایای گذشته،
این استراتژی از کاربرد خود گذشته است و پاکستان باید آن را کنار
بگذارد تا از فاجعه جلوگیری کند. این امر صرفاً به تغییر سیاست
نیاز ندارد، بلکه به یک مفهوم مجدد کامل از دولت پاکستان نیاز
دارد.
Islamist militants based in Pakistan have played a major role
in terrorism around the world and pose a significant threat to
regional and international security. Although the
Pakistan-militant connection has received widespread attention
only in recent years, it is not a new phenomenon. Pakistan has,
since its inception in the wake of World War II, used Islamist
militants to wage jihad in order to compensate for severe
political and material weakness. This use of militancy has
become so important that it is now a central component of
Pakistani grand strategy; supporting jihad is one of the
principal means by which the Pakistani state seeks to produce
security for itself. Contrary to conventional wisdom, the
strategy has not been wholly disastrous. It has achieved
important domestic and international successes, enabling
Pakistan to confront stronger adversaries and shape its
strategic environment without the costs and risks of direct
combat, and to help promote internal cohesion to compensate for
its weak domestic political foundations. Recently, however,
these successes of Pakistan's militant strategy have given way
to serious problems. The militant organizations that Pakistan
nurtured over the decades are increasingly exceeding its
control; continued support for jihad diverts scarce resources
from pressing domestic projects, impeding the country's
internal development; and the militant campaign's repeated
provocations have led India to adopt a more aggressive
conventional military posture. As Paul Kapur shows in Jihad
as Grand Strategy, these developments significantly
undermine Pakistani interests, threatening to leave it less
politically cohesive and externally secure than it was before.
Thus, despite its past benefits, the strategy has outlived its
utility, and Pakistan will have to abandon it in order to avoid
catastrophe. This will require not simply a change of policy,
but a thoroughgoing reconceptualization of the Pakistani
state.
Content: Introduction --
The logic of a militant proxy strategy --
Partition and an emerging strategy --
Pakistan's militant strategy evolves --
Kashmir and Afghanistan reprise --
Jihad as grand strategy: an assessment --
The future: can Pakistan abandon jihad?