Jewish Exiles’ Psychological Interpretations of Nazism

این کتاب به بررسی آثار چهار دانشمند آلمانی-یهودی می پردازد که در مکان های تبعید خود به دنبال بررسی آسیب شناسی ذهن نازی ها بودند: ویلهلم رایش روانشناسی توده ای از فاشیسم (1933)، فرار از آزادی اریش فروم (1941)، زیگفرید کراکائر از کالیگاری تا هیتلر: تاریخ روانشناختی فیلم آلمانی (1947)، و اریش نویمان روانشناسی عمق و اخلاق جدید (1949). در حالی که محققان میراث فردی این نویسندگان را بررسی کرده‌اند، هنوز هیچ تحلیل مقایسه‌ای از نگرانی‌های مشترک آنها انجام نشده است، و همچنین محتوا و شکل تحقیقات روان‌شناختی آنها در مورد نازیسم به طور جدی و منظم تحلیل نشده است. با این حال، احساس فوریت در آثار آنها توجه را می طلبد. همه آنها برای مقابله با بربریت نازی ها قلم خود را برداشتند و معتقد بودند، مانند حقوقدان و قاضی انگلیسی سر ویلیام بلکستون، که در سال 1753 نوشت - scribere est agere («نوشتن عمل کردن است»).

This book examines works of four German-Jewish scholars who, in their places of exile, sought to probe the pathology of the Nazi mind: Wilhelm Reich’s The Mass Psychology of Fascism (1933), Erich Fromm’s Escape from Freedom (1941), Siegfried Kracauer’s From Caligari to Hitler: A Psychological History of the German Film (1947), and Erich Neumann’s Depth Psychology and a New Ethic (1949). While scholars have examined these authors’ individual legacies, no comparative analysis of their shared concerns has yet been undertaken, nor have the content and form of their psychological inquiries into Nazism been seriously and systematically analyzed. Yet, the sense of urgency in their works calls for attention. They all took up their pens to counter Nazi barbarism, believing, like the English jurist and judge Sir William Blackstone, who wrote in 1753 - scribere est agere ("to write is to act").