Jewish Doctors and the Holocaust: The Anatomy of Survival in Auschwitz

این اولین تلاش برای توضیح این است که چگونه پزشکان یهودی از سختی شدید در آشویتس جان سالم به در بردند، جایی که مرگ هر لحظه ممکن بود رخ دهد. برده کارگر معمولی یهودی به طور متوسط ​​پانزده هفته زنده ماند. راس هالپین متوجه می شود که پزشکان یهودی به طور متوسط ​​بیست ماه زنده مانده اند که بسیاری از آنها در شرایط وحشتناکی مانند زندانیان عادی زندگی می کنند. پزشکان یهودی علیرغم وضعیت زندانیان ممتاز، گرسنگی کشیدند، یخ زدند، کتک خوردند و اعدام شدند. بسیاری از بازماندگان هولوکاست گواهی می دهند که شانس، خدا و معجزات نجات دهندگان آنها بوده است. نویسنده پیشنهاد می کند که زنده ماندن آشویتس بسیار پیچیده تر بود. در هم آمیختن داستان های پزشکان یهودی قبل و در طول هولوکاست هالپین، مدلی ایجاد می شود که آناتومی بقا را توضیح می دهد. بر اساس الگوی او، پیدایش بقا در سختی های شدید، اراده ای برای زندگی است که باید با ضروریات زندگی، ویژگی های شخصی خاص و مکانیسم های دفاعی همراه باشد. برای بقا، هر چهار باید با هم وجود داشته باشند.

This is the first attempt to explain how Jewish doctors survived extreme adversity in Auschwitz where death could occur at any moment. The ordinary Jewish slave labourer survived an average of fifteen weeks. Ross Halpin discovers that Jewish doctors survived an average of twenty months, many under the same horrendous conditions as ordinary prisoners. Despite their status as privileged prisoners Jewish doctors starved, froze, were beaten to death and executed. Many Holocaust survivors attest that luck, God and miracles were their saviors. The author suggests that surviving Auschwitz was far more complex. Interweaving the stories of Jewish doctors before and during the Holocaust Halpin develops a model that explains the anatomy of survival. According to his model the genesis of survival of extreme adversity is the will to live which must be accompanied by the necessities of life, specific personal traits and defence mechanisms. For survival all four must co-exist.