Japan’s Foreign Policy Making: Central Government Reforms, Decision-Making Processes, and Diplomacy

این کتاب تأثیر اصلاحات دولت مرکزی در سال 2001 را بر سیاست خارجی مؤثر ژاپن ارزیابی می‌کند. تمرکز ویژه‌ای بر تحول عوامل نهادی داخلی و فرآیندهای تصمیم‌گیری در پشت سیاست خارجی ژاپن دارد و همچنین توسعه روابط خارجی ژاپن با کشورهای مختلف دیگر مانند ایالات متحده، چین و کره شمالی را تحلیل می‌کند. با پایبندی به رویکرد رئالیستی نئوکلاسیک، نویسندگان نشان می‌دهند که به لطف شکل مستقل‌تر دیپلماسی مبتنی بر کانتی، نخست‌وزیر ژاپن توانستند به تحولات بین‌المللی واکنش استراتژیک نشان دهند و تلاش‌های دیپلماتیک خود را جسورانه‌تر دنبال کنند. در عین حال، آن‌ها نشان می‌دهند که اثربخشی این موضع فعال همچنان به شدت به توانایی تصمیم‌گیرندگان برای تشکیل ائتلاف‌های منسجم و انتخاب ابزارهای نهادی مناسب بستگی دارد که آنها را قادر می‌سازد تا بر امور داخلی و بین‌المللی تأثیر بگذارند.

This book evaluates the impact of the 2001 central government reforms on effective foreign policy making in Japan. It puts a special focus on the evolution of the domestic institutional factors and decision-making processes behind Japan’s foreign policy, while also analyzing the development of Japan’s external relations with various other countries, such as the US, China and North Korea. Adhering to the neoclassical realist approach, the authors show that, thanks to a more independent Kantei-based form of diplomacy, Japan’s prime ministers were able to strategically respond to international developments, and to pursue their own diplomatic endeavors more boldly. At the same time, they demonstrate that the effectiveness of this proactive posture was still heavily dependent on the decision-makers’ ability to form cohesive coalitions and select suitable institutional tools, which enabled them to influence domestic and international affairs.