Japanese Industrial Targeting: The Neomercantilist Path to Economic Superpower

ژاپن با رد تئوری تجارت آزاد و در عوض تسلط بر سیاست‌های نومرکانتیلیستی که صنایع استراتژیک را برای توسعه با طیف وسیعی از کارتل‌های تحت حمایت دولت، یارانه‌ها، موانع واردات و مشوق‌های صادراتی هدف قرار می‌دهند، به موقعیت اقتصادی فعلی خود دست یافت. این سیاست ها نرخ رشد اقتصادی را تحریک کرد که به طور متوسط ​​ده درصد قبل از سال 1973، و پنج درصد از آن زمان، چهار و دو برابر بیشتر از نرخ رشد اقتصادی آمریکا در همان دوره ها بود. این کتاب فرآیند سیاست‌گذاری، اجرا، موفقیت‌ها، کاستی‌های گاه به گاه و چالش‌های ناشی از سیاست‌های نئومرکانتیلیستی توکیو را در قبال رقبای تجاری خود تحلیل می‌کند.

Japan achieved it's present economic position by rejecting free trade theory and instead mastering neomercantilist policies which target strategic industries for development with a range of government sponsored cartels, subsidies, import barriers and export incentives. These policies stimulated an economic growth rate which averaged ten percent before 1973, and five percent since, rates four and two times greater than America's during the same periods. This book analyzes the policy making process, implementation, successes, occasional shortcomings, and challenges posed by Tokyo's neomercantilist policies toward its trade rivals.