Japan's Development Aid to China: The Long-Running Foreign Policy of Engagement (Routledge Studies in the Growth Economies of Asia)

به‌طور متناقض، با وجود درک واضح ژاپن از چین به‌عنوان رقیب اصلی در منطقه آسیا-اقیانوسیه، ژاپن مقادیر زیادی کمک توسعه به چین ارائه می‌کند.

این مجلد کاملاً نوشته شده و جامع نمای کلی از نحوه توسعه کمک های ژاپن به چین از سال 1979 ارائه می دهد. تغییراتی را که در سیاست ژاپن در خصوص چین در دهه 1990 در پس زمینه تغییرات بین المللی و تغییرات بین المللی رخ داده است را توضیح می دهد. تغییرات داخلی در هر دو کشور، و بینش‌های جدیدی را در مورد نحوه عملکرد سیاست‌گذاری کمک‌های ژاپنی ارائه می‌دهد، در نتیجه دیدگاهی جایگزین از سیاست‌گذاری ژاپن ارائه می‌کند که ممکن است در سایر زمینه‌ها اعمال شود. از طریق یک سری مطالعات موردی، تمایل روزافزون ژاپن برای استفاده از کمک‌های توسعه به چین برای اهداف استراتژیک را نشان می‌دهد و تغییر قابل توجهی در زمینه‌های پروژه اولویت‌دار کمک‌های ژاپن به چین در دهه 1990، از زیرساخت‌های صنعتی به زیرساخت‌های اجتماعی و زیست‌محیطی را توضیح می‌دهد. >

این کتاب استدلال می‌کند که برخلاف دیدگاه رایج که کمک ژاپن به چین به دلایل منافع تجاری است، اهداف بسیار پیچیده‌تر و پویاتر هستند. تاکامین با استفاده از مطالب اصلی، نشان می‌دهد که چگونه قدرت سیاست‌گذاری در دولت ژاپن در سال‌های اخیر از مقامات وزارت امور خارجه به سیاستمداران حزب لیبرال دموکرات تغییر کرده است.

Paradoxically, Japan provides massive amounts of development aid to China, despite Japan's clear perception of China as a prime competitor in the Asia-Pacific region.

This clearly written and comprehensive volume provides an overview of the way Japan's aid to China has developed since 1979. It explains the shifts that have taken place in Japan's China policy in the 1990s against the background of international changes and domestic changes in both countries, and offers new insights into the way Japanese aid policy making functions, thereby providing an alternative view of Japanese policy making that might be applied to other areas. Through a series of case studies, it shows Japan’s increasing willingness to use development aid to China for strategic goals and explains a significant shift of priority project areas of Japan’s China aid in the 1990s, from industrial infrastructure to socio-environmental infrastructure.

The book argues that, contrary to the widely held view that Japan's aid to China is given for reasons of commercial self-interest, the objectives are much more complex and dynamic. Using original material, Takamine shows how policy making power within the Japanese government has shifted in recent years away from officials in the Ministry of Foreign Affairs to politicians in the Liberal Democratic Party.