دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Lionel P. Fatton
سری: Palgrave Studies in International Relations
ISBN (شابک) : 3031220528, 9783031220524
ناشر: Palgrave Macmillan
سال نشر: 2023
تعداد صفحات: 323
[324]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Japan’s Rush to the Pacific War: The Institutional Roots of Overbalancing به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب هجوم ژاپن به جنگ اقیانوس آرام: ریشه های نهادی توازن بیش از حد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب به بررسی پدیده توازن بیش از حد از طریق تحلیل سیاست خارجی ژاپن در دوران بینبلوم میپردازد. در اواسط دهه 1930، ژاپن از چارچوب کنترل تسلیحات دریایی خارج شد که از اوایل دهه 1920، تجمع نظامی را در هر دو طرف اقیانوس آرام محدود کرده بود. با انجام این کار، ژاپن نه تنها یک مسابقه تسلیحاتی دریایی با ایالات متحده به راه انداخت که اقتصاد این کشور را خسته کرد، بلکه آخرین ساختار نهادینه شده تنظیم کننده روابط بین دو قدرت اقیانوس آرام را نیز نابود کرد. ژاپن و ایالات متحده در مارپیچ تنش گرفتار شدند که با حمله به پرل هاربر در دسامبر 1941 به اوج خود رسید. این واقعیت گیج کننده است که محیط بین المللی در آسیا و اقیانوسیه در اواسط دهه 1930 نسبتاً باثبات بود، در حالی که واشنگتن به دنبال آن بود. سیاست اقامت در قبال توکیو ژاپن با رد کنترل تسلیحات و درگیر شدن در توسعه دریایی بیبند و بار، در برابر ایالات متحده بیش از حد تعادل ایجاد کرد و هجوم خود را به سمت جنگ اقیانوس آرام آغاز کرد.
این کتاب توازن بیش از حد ژاپن را با یک مدل واقعگرای نئوکلاسیک توضیح میدهد که ترکیبی از این الگوها است. ادبیات درک تهدید و روابط نظامی-نظامی در بحبوحه بحران منچوری در سالهای 1931-1933، زمانی که دولت ژاپن با نهاد نظامی برای رسیدگی به وضعیت چین همکاری کرد، نفوذ نظامی در تدوین سیاست خارجی افزایش یافت. سوگیری های ادراکی و سیاسی ارتش، که شامل تمایل به بی اعتمادی به نیات دیگر کشورها، اتخاذ بدترین تحلیل ها از پویایی بین المللی و تلاش برای به حداکثر رساندن قدرت نظامی است، به تدریج در فرآیند تصمیم گیری نفوذ کرد. ناکارآمدی در ساختار روابط غیرنظامی ژاپن از قبل، ناشی از سیاست زدایی بیش از حد نهاد نظامی، به نیروی دریایی این امکان را داد که سیاستگذاران را متقاعد کند که ایالات متحده ذاتاً با ژاپن دشمنی دارد، بنابراین آمادگی برای جنگ ضروری است. دولت با طوفان فکری مواجه شد و دیدگاه نظامی مغرضانه در امور بین الملل را اتخاذ کرد. ژاپن به روشی نزدیکبین اما آگاهانه بیش از حد تعادل داشت.This book investigates the phenomenon of overbalancing through an analysis of Japan’s foreign policy during the interbellum. In the mid-1930s, Japan withdrew from a naval arms control framework that had restrained military buildup on both sides of the Pacific Ocean since the early 1920s. By doing so, Japan not only triggered a naval arms race with the United States that exhausted its economy, it also destroyed the last institutionalized structure regulating the relationship between the two Pacific powers. Japan and the United States became caught in a spiral of tensions that culminated with the attack on Pearl Harbor in December 1941. Puzzling is the fact that the international environment in the Asia-Pacific was relatively stable in the mid-1930s, while Washington was pursuing a policy of accommodation toward Tokyo. By rejecting arms control and engaging in unfettered naval expansion, Japan overbalanced against the United States and began its rush to the Pacific War.
The book explains Japan’s overbalancing with a neoclassical realist model that combines the literatures on threat perception and civil-military relations. Amid the Manchurian crisis of 1931-1933, as the Japanese government collaborated with the military institution to address the situation in China, military influence on the formulation of foreign policy surged. The perceptual and policy biases of the military, which include the tendency to distrust other countries’ intentions, to adopt worst-case analyses of international dynamics and to strive to maximize military power, gradually penetrated the decision-making process. Dysfunctions in the preexisting structure of Japanese civil-military relations, engendered by an over-depoliticization of the military institution, allowed the navy to convince policymakers that the United States was inherently hostile to Japan, hence the necessity to prepare for war. The government was brainstormed, adopting the biased military perspective on international affairs. Japan overbalanced in a myopic but conscious way.