Jane Austen and Literary Theory

جین آستن یکی از پرماجراترین متفکران اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم بود، اما احتمالاً با خواندن منتقدان او هرگز نمی‌توان آن را حدس زد. شاید هیچ نویسنده متعارفی در ادبیات انگلیسی تاکنون مقاومت بیشتری در برابر نظریه ثابت نکرده باشد. با ردیابی انگیزه های سیاسی این مقاومت، جین آستن و نظریه ادبی به مقابله با آن می پردازد. تفاسیر دقیق کتاب، خوانندگان را در میان برخی از دستاوردهای فکری مهم زندگی حرفه‌ای آستن راهنمایی می‌کند - از تقلیدهای حیرت‌انگیز نوجوانانه «اولین» و «تاریخ انگلستان» تا موفق‌ترین رمان‌های او، غرور و تعصب i>، منسفیلد پارک و اما. در حالی که انتقاد تا حد زیادی به توصیف روش‌های مختلفی که آستن محصول زمان خود بود بسنده می‌کرد، جین آستن و نظریه ادبی نشان می‌دهد که او چگونه ایده‌های متفکران برجسته ادبی قرن بیستم، به ویژه ژاک دریدا و ژاک دریدا را پیش‌بینی می‌کرد. پل دو من. هدیه و مبادله، گفتار و نوشتار، نماد و تمثیل، کنایه پایدار و کنایه رمانتیک - اینها تنها تعدادی از تقابل های دوتایی هستند که متون خیره کننده او را تجزیه می کنند. اگرچه رمان‌های او دستاوردهای اصلی رئالیسم قرن نوزدهمی هستند، اما منتقدان تاکنون حیله‌گری و شیفتگی آنها به مادی بودن زبان را دست کم گرفته‌اند. اجرای عدالت در مورد زبان آستن مستلزم روش‌های انتقادی به ظلم‌آمیز بودن طنز اوست، و جین آستن و تئوری ادبی این روش‌ها را فراهم می‌کنند. این کتاب هم فداییان و هم مخالفان او را قادر می‌سازد تا از نبوغ او به روش‌های غیرعادی قدردانی کنند.

Jane Austen was one of the most adventurous thinkers of the late eighteenth and early nineteenth centuries, but one would probably never guess that by reading her critics. Perhaps no canonical author in English literature has proven, until now, more resistant to theory. Tracing the political motives for this resistance, Jane Austen and Literary Theory proceeds to counteract it. The book’s detailed interpretations guide readers through some of the important intellectual achievements of Austen’s career―from the stunning teenage parodies "Evelyn" and "The History of England" to her most accomplished novels, Pride and Prejudice, Mansfield Park, and Emma. While criticism has largely been content to describe the various ways Austen was a product of her time, Jane Austen and Literary Theory reveals how she anticipated the ideas of formidable literary thinkers of the twentieth century, especially Jacques Derrida and Paul de Man. Gift and exchange, speech and writing, symbol and allegory, stable irony and Romantic irony―these are just a few of the binary oppositions her dazzling texts deconstruct. Although her novels are major achievements of nineteenth-century realism, critics have hitherto underestimated their rhetorical cunning and their fascination with the materiality of language. Doing justice to Austen’s language requires critical methods as ruthless as her irony, and Jane Austen and Literary Theory supplies these methods. This book will enable both her devotees and her detractors to appreciate her genius in unusual ways.