دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب James Bridie: Clown and Philosopher
دانلود کتاب جیمز بریدی: دلقک و فیلسوف
مشخصات کتاب
James Bridie: Clown and Philosopher
ویرایش:
نویسندگان: Helen L Luyben
سری:
ISBN (شابک) : 1512804126, 9781512804126
ناشر: University of Pennsylvania Press
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 180
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 19 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 49,000
در صورت تبدیل فایل کتاب James Bridie: Clown and Philosopher به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جیمز بریدی: دلقک و فیلسوف نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب جیمز بریدی: دلقک و فیلسوف
این تحلیل انتقادی از دوازده نمایشنامه جیمز بریدی (1885-1951)
نشان می‌دهد که در سرتاسر آثار برید یک تداوم فلسفی وجود دارد که
می‌توان آن را از طریق سه مرحله آگاهی اخلاقی ردیابی کرد و هنگامی
که تشخیص داده شود در تعریف نبوغ برید بسیار پیش می‌رود. برید،
همانطور که در این مطالعه تلاش شده نشان داده شود، اساساً یک
اخلاق گرا بود و نمایشنامه های او به معنای خاصی نمایشنامه های
اخلاقی هستند. بنابراین استفاده اصلی او از اسطوره دینی، به ویژه
استفاده او از اسطوره سقوط از بی گناهی مورد بررسی قرار می گیرد.
اولین نمایشنامه بریدی، Switchback از افسانه وسوسه و سقوط
آدام استفاده می کند تا داستان مبارزه یک پزشک اسکاتلندی برای
انجام مسئولیت های خود و اجتماعی را بیان کند. چهار نمایشنامه
دیگر، توبیاس و فرشته، دختری که نمی خواست به
کوالالامپور برود، ازدواج شوخی نیست و چشم
سیاه، دوباره به سقوط می پردازد، این بار با آدامز بی گناه که
از شیاطینی که آنها را وسوسه می کنند تا باغ عدن خاص خود را ترک
کنند غافل می شوند. بحث توبیاس همچنین استفاده برید از
داستان پسر ولگرد را معرفی می کند. سرخوردگی آدامز باتجربه در
نمایشنامه های متأخر مورد بررسی قرار می گیرد. آدام سرخورده آخرین
نمایشنامه، بایکی چاریواری، به نظر می رسد یک پونتیوس
پیلاتس امروزی باشد.
گذشته از کاوش در محتوای اسطوره ای نمایشنامه ها، هلن ال. لویبن
از بریدی به عنوان یک صنعتگر در برابر اتهاماتی مبنی بر اینکه او
یک سارق است دفاع می کند. او معتقد است که ساختار نمایشنامه ها
پراکنده نیست، بلکه با دقت طرح شده است، همانطور که در استفاده
آگاهانه از اسطوره (که با استفاده متافیزیکی از زبان پشتیبانی می
شود) و در تکنیک های ساختاری رایج در سراسر نمایشنامه ها آشکار
است. همانطور که اخلاق برید از مرزهای منطق فراتر می رود، ساختار
او نیز محدودیت های درام واقع گرایانه را نادیده می گیرد و فرم
های دراماتیک را طلب می کند - مسخره و فانتزی - که غیرمنطقی را در
بر می گیرد و واقعیتی بالاتر از فرم واقع گرایانه را به تصویر می
کشد. بنابراین، زبان او هم در سطح تحت اللفظی و هم در سطح شاعرانه
عمل می‌کند.
در نهایت، قرابت اخلاقی برید با شاو و ایبسن، نه با هدف ردیابی
وام‌گیری تحت اللفظی، بلکه برای روشن شدن قصد فلسفی و نمایشی برید
بررسی می‌شود.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
This critical analysis of twelve of the plays of James Bridie
(1885-1951) illustrates that throughout Bridie's work there
exists a philosophical continuity which can be traced through
three stages of moral awareness and which when recognized goes
far in defining Bridie's genius. Bridie, as the study attempts
to show, was essentially a moralist, and his plays are in a
special sense morality plays; thus his original use of
religious myth is explored, particularly his use of the myth of
the fall from innocence. Bridie's first play, The
Switchback uses the myth of Adam's temptation and fall to
tell the story of a Scottish physician's struggle to meet both
self and social responsibilities. Four other plays, Tobias
and the Angel, The Girl Who Did Not Want to Go to Kuala
Lampur, Marriage Is No Joke, and The Black
Eye, again deal with the Fall, this time with innocent
Adams who remain oblivious of the demons tempting them to leave
their particular Garden of Eden. The discussion of
Tobias also introduces Bridie's use of the Prodigal Son
story. The disillusionment of experienced Adams is studied in
the late plays; the disillusioned Adam of the last Play, The
Baikie Charivari, seems to be a modern-day Pontius
Pilate.
Aside from exploring the mythical content of the plays, Helen
L. Luyben defends Bridie as a craftsman against accusations
that he was a bungler. She maintains that the structure of the
plays is not diffuse but carefully plotted, as is apparent in
the conscious use of myth (supported by a metaphysical use of
language) and in the common structural techniques found
throughout the plays. As Bridie's morality goes beyond the
limits of logic, so his structure disregards the limitations of
realistic drama, demanding dramatic forms--farce and
fantasy--which will encompass the illogical and portray a
higher reality than the realistic form. Thus his language
operates both on a literal and poetic plane.
Finally, Bridie's moral affinity with Shaw and Ibsen is
explored, not with the intention of tracing literal borrowing,
but to clarify Bridie's philosophical and dramatic intention.
