Italian Canadians at table: a narrative feast in five courses

تداوم باورهای غلط در مورد فرهنگ غذایی ایتالیایی-کانادایی سوالات زیادی را برای ما ایجاد می کند. آیا ما پرخور، بی اشتها و خیلی پر سر و صدا هستیم؟ آیا به اجبار به مهمان ها غذا می دهیم؟ آیا ما در واقع وسواس غذایی داریم؟ یک کلیشه می تواند چند دانه حقیقت را در خود جای دهد؟ ما باید می دانستیم، بنابراین از نویسندگان خوش بیان و متفکر ایتالیایی-کانادایی و دوستان همدل از بریتیش کلمبیا تا نیوفاندلند پرسیدیم. پاسخ‌ها غافلگیرکننده، متفکرانه، سرگرم‌کننده و اغلب لمس‌کننده بودند، و باعث شد سردبیر من، دلیا دی سانتیس، و من بسیار خوشحالم که از ما پرسیدیم، زیرا هر قطعه‌ای که از طریق اتر اینترنت پخش می‌شد یک هدیه و لذت خواندن بود. و نتیجه، کانادایی‌های ایتالیایی سر میز است، یک جشن ادبی پرشور شعر و نثر.

The persistence of misconceptions about Italian-Canadian food culture raises many questions for us. Are we gluttonous, inebriate and too loud? Do we force-feed guests? Are we in fact food-obsessed? How many grains of truth can a stereotype hold? We had to know, so we asked articulate and thoughtful Italian-Canadian writers and simpatico friends from British Columbia to Newfoundland. The responses were surprising, thoughtful, entertaining and often touching, making my co-editor, Delia De Santis, and I very glad we asked, as every piece which streamed over the internet's ether was a gift and a joy to read. And the result is Italian Canadians at Table, a passionate literary feast of poetry and prose.