Issues and Reviews in Teratology: Volume 3

هنوز درک روشنی از علت اکثر ناهنجاری‌های مادرزادی انسان وجود ندارد. و از آنجایی که در بیشتر انواع بیماری ها و آسیب شناسی های انسانی که هنوز غالب هستند، پیشگیری معمولاً در انتظار درک علت است، به طور کلی تصور می شود که این امر در مورد انحرافات رشدی نیز صادق است. اما آیا این حقیقت دارد؟ برای ناهنجاری‌های مادرزادی نسبتاً معدودی که علل آنها عمدتاً محیطی هستند، واضح است که کشف آنها پیشگیری را ممکن کرده است، اما نه لزوماً بلافاصله. از زمان کشف این که سرخجه مادری تراتوژن است، یک نسل طول کشید تا یاد بگیرند که چگونه در برابر آن ایمن سازی کنند. بحث‌های زیادی قبل از اینکه تالیدومید یک تراتوژن است وجود داشت، و تنها حذف آن از قفسه داروساز و پایان اپیدمی نقایص اندام منتسب به دارو بر آخرین تردیدها غلبه کرد. برای دیگر تراتوژن های زیست محیطی اثبات شده، تردیدها و مشکلات هنوز ادامه دارد. شیوع ادعایی تحریفات تناسلی جنین به دلیل هور جنسی زنانه ممکن است اغراق آمیز باشد. برخی از داروهای درمانی بالقوه تراتوژن، مانند داروهای ضد انعقاد، ضد تشنج و مواد شیمیایی ضد سرطان، به دلیل فوایدی که برای زنان باردار دارند، با وجود این خطر، هنوز تجویز می شوند. با این حال، برای آن دسته از ناهنجاری های مادرزادی که اساس آنها عمدتاً ژنتیکی یا کروموزومی است، متفاوت است. پیشگیری با کشف چنین عللی، به اندازه برخی از آنها چشمگیر و انقلابی به دست نیامده است، مگر به معنای مشکوک دخالت در تولید مثل از طریق مشاوره ژنتیکی یا حذف قبل از تولد. اما این مانع رمانتیست ها نشده است.

There is still no clear understanding of what causes the great majority of human congenital malformations. And since in most sorts of human disease and pathology that yet prevail prevention usually awaits understanding of cause, it is generally thought that the same is true of developmental aberrations. But is this true? For the relatively few congenital malformations whose causes are primarily environmental, it is plain that their discovery has enabled prevention, but not nec­ essarily immediately. It took a generation from the time of the discovery that maternal rubella was teratogenic to learn how to immunize against it. Much debate occurred before it was appreciated that thalidomide was a teratogen, and only its removal from the pharmacist's shelf and the end of the epidemic of limb defects attributed to the drug overcame the last doubts. For other proven environmental teratogens doubts and difficulties still con­ tinue. The claimed prevalence of fetal genital distortions due to female sex hor­ mones may have been exaggerated. Some potentially teratogenic therapeutic drugs, like anticoagulants, anticonvulsants, and anticancer chemicals, are still pre­ scribed despite this danger because of their benefits to pregnant women. For those congenital malformations whose basis is predominantly genetic or chromosomal it is different, however. Prevention has not been achieved by the discovery of such causes, as dramatic and revolutionary as some of them have been, except in the questionable sense of interference with reproduction by genetic coun­ seling or prenatal elimination. But this has not inhibited the romanticists.