Isolierung und Untersuchungen der Oxydeinschlüsse in unberuhigten und teilberuhigten Stählen

ووستیت، که مهمترین فاز اکسیدی در فولادهای کشته نشده و ناقص است، عموماً به راحتی مورد حمله شیمیایی قرار می گیرد. در صورت انحلال آندی، غیرفعال می شود. در الکترولیت های خنثی و ضعیف قلیایی، عملاً می توان آن را کاملاً از فولاد در معرض دید قرار داد. به منظور اجتناب از واکنش های جانبی، انجام الکترولیز در شرایط تیواستاتیک قوی مناسب است. جداسازی ووستیت در معرض از کاربیدها و سولفیدها دشوار است. با کلرزنی معمول، ساختار ووستیت تحت تأثیر کلر تغییر می کند. به شدت مورد حمله قرار می گیرد و ممکن است کاملاً کلر شود. تلاش برای به دست آوردن آن با کلرزنی در شرایط ملایم منجر به فرآیندی با استفاده از محلول ید تری کلرید در اتیل استات شد. درست است که این امر باعث انحلال نسبتاً سریع حتی سمنتیت درشت رسوب شده می شود. با این حال، راه حل نیز به طور قابل توجهی به وستیت حمله می کند، اما بدون تغییر ساختار آن. در فولادهای فنی نکشته و نیمه کشته شده، ووستیت و سیلیکات های موجود در کنار آن پس از بازپخت طولانی مدت بین 800 تا 1200 درجه سانتیگراد دچار تغییرات عمده ای می شوند. wustite اغلب به طور کامل از تصویر گنجاندن ناپدید می شود. از طریق واکنش هایی که در طول بازپخت در حالت جامد انجام می شود، فازهای دیگری را تشکیل می دهد، در درجه اول ارتو سیلیکات ها. دومی به متا سیلیکات ها برمی گردد. این فرآیندها را فقط می توان در جدایه های بدون کلر مطالعه کرد، زیرا تغییرات ساختاری در طول کلرزنی و بازپخت تصعید رخ می دهد. با این حال، متا سیلیکات ها هم در عملیات حرارتی در فولاد جامد و هم در واکنش با کلر کاملاً پایدار هستند. 41 د) کتابشناسی [1] HESSENBRUCH, W., and P. OBERHOFFER, Arch. Eisenhüttenwes. 1 (1927/28)، pp.583-603.

Der Wüstit, der als wichtigste Oxydphase in unberuhigten und unvollständig beruhigten Stählen auftritt, ist im allgemeinen chemisch leicht angreifbar. Bei anodischer Auflösung wird er passiviert. Er kann in neutralen und schwachal­ kalischen Elektrolyten praktisch vollständig aus Stählen freigelegt werden. Um Nebenreaktionen zu vermeiden, ist es zweckmäßig, die Elektrolysen unter poten­ tiostatischen Bedingungen durchzuführen. Die Abtrennung des freigelegten Wüstits von Karbiden und Sulfiden ist schwie­ rig. Bei üblicher Chlorierung wird die Struktur des Wüstits unter dem Einfluß des Chlors verändert. Er wird stark angegriffen und unter Umständen vollständig chloriert. Versuche, ihn durch eine Chlorierung unter milden Bedingungen zu erhalten, führten zu einem Verfahren mit einer Lösung von J odtrichlorid in Essigester. Man erreicht dadurch zwar eine relativ schnelle Auflösung selbst grob ausgeschiedenen Zementits. Die Lösung greift aber auch den Wüstit merklich an, allerdings ohne seine Struktur zu verändern. In technischen unberuhigten und teil beruhigten Stählen erfahren bei längerem Glühen zwischen 800 und 1200°C der Wüstit und die daneben auftretenden Silikate starke Veränderungen. Der Wüstit verschwindet dabei oft vollständig aus dem Einschlußbild. Er bildet durch Reaktionen, die bei den Glühungen im festen Zustand ablaufen, andere Phasen, vornehmlich wohl Ortho-Silikate. Letz­ tere gehen wieder in Meta-Silikate über. Diese Vorgänge lassen sich nur an unchlorierten Isolaten studieren, da beim Chlorieren und Sublimationsglühen Strukturveränderungen stattfinden. meta-Silikate erweisen sich jedoch sowohl bei Wärmebehandlungen im festen Stahl als auch bei Reaktionen mit Chlor als recht beständig. 41 D) Literaturverzeichnis [1] HESSENBRUCH, W., und P. OBERHOFFER, Arch. Eisenhüttenwes. 1 (1927/28), S.583-603.