دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تاریخ ویرایش: نویسندگان: S. Pidhainy سری: ناشر: Burns & MacEachern سال نشر: 1953 تعداد صفحات: 131 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 10 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Islands of Death به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جزایر مرگ نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سمن الکساندرویچ پیدهاینی در 17 آوریل 1907 متولد شد. او یک قزاق کوبا بود و تا 17 سالگی در کوبان زندگی کرد. در سال 1922، کمونیست ها پدرش را که در مبارزه برای استقلال کامل از روسیه و ایجاد جمهوری قزاق کوبان در اتحاد با اوکراین مشارکت فعال داشت، به ضرب گلوله کشتند. بقیه اعضای خانواده او توسط بلشویک ها منحل شدند. Semen Pidhainy با استفاده از گواهی های شناسایی جعلی به کیف گریخت و در آنجا در دانشگاه تحصیل کرد. هنگامی که او در سال 1929 فارغ التحصیل شد، GPU هویت واقعی او را کشف کرد. فقط به دلیل دخالت Skrypnik، یکی از اعضای قدرتمند دفتر سیاسی، آقای Pidhainy از اردوگاه های بردگان فرار کرد. او به خارکف رفت و تحصیلات خود را ادامه داد و قصد استادی داشت. مدتی به عنوان استادیار در همان دانشگاه به تدریس تاریخ اوکراین پرداخت. در 17 ژانویه 1933 توسط GPU دستگیر و متهم به شرکت در یک سازمان زیرزمینی اوکراینی به نام اتحادیه کوبان و اوکراین شد. گفته می شد که این جامعه قصد داشت اوکراین و قزاق های کوبان را پس از جدایی آنها از روسیه متحد کند. در 8 آگوست 1933 پیدهاینی به هشت سال کار سخت در جزایر سولووکی محکوم شد. در سال 1941، پس از گذراندن دوره خود، از تمام حقوق شهروندی محروم شد و پس از مشکلات فراوان اجازه یافت در شهر ایسوم زندگی کند. او از خروج از شهر منع شد و موظف بود هر هفته به GPU محلی گزارش دهد. در اوت 1941 دوباره دستگیر شد اما به خاک آلمان گریخت. او در نوامبر به خارکف بازگشت و به عنوان رئیس اداره رفاه شهر مشغول به کار شد. هنگامی که کمونیست ها اوکراین را در سال 1944 اشغال کردند، او دوباره به آلمان فرار کرد و در اردوگاه بردگان آلمانی برای پناهندگان قرار گرفت. پس از شکست آلمان، پیداینی در سازماندهی یک حزب دموکراتیک اوکراین که برای آزادی اوکراین تلاش می کرد، فعال بود. او به عنوان نماینده آن حزب به عضویت دولت اوکراین در تبعید درآمد. او اکنون در کانادا رئیس انجمن اوکراینی قربانیان ترور کمونیستی روسیه است و به عنوان نویسنده و رهبر با استعدادی شناخته می شود.
Semen Aleksandrovich Pidhainy was born on April 17th, 1907. A Kuban Cossack, he lived on the Kuban until he was 17 years of age. In 1922, the Communists shot his father, who had been taking an active part in the struggle for complete independence from Russia and the creation of a Kuban Cossack Republic in alliance with Ukraine. The rest of his family was liquidated by the Bolsheviks. Semen Pidhainy, by using forged identification certificates, escaped to Kiev and studied there at the University. When he graduated in 1929, the GPU discovered his true identity. Only due to the intervention of Skrypnik, a powerful member of the Politburo did Mr. Pidhainy escape the slave camps. He went to Kharkiv and continued his studies, intending to become a professor. For some time he taught Ukrainian history as an assistant professor at the same university. On January 17th, 1933 he was arrested by the GPU and accused of taking part in a Ukrainian underground organization called the Union of the Kuban and Ukraine. It was alleged that this society had intended to unite Ukraine and the Kuban Cossacks after separating them from Russia. On August 8th, 1933 Pidhainy was condemned to eight years' hard labour on the Solovky Islands. In 1941, after serving his term, he was deprived of all civic rights, and after much trouble was allowed to live in the city of Isum. He was prohibited from leaving the city and was obliged to report weekly to the local GPU. In August, 1941 he was arrested again but escaped to German territory. He returned to Kharkiv in November and worked as chief of the city welfare department. When the Communists occupied Ukraine in 1944 he escaped again to Germany and was placed in a German slave camp for refugees. After the defeat of Germany Pidhainy was active in the organizing of a Ukrainian democratic party which was striving for the liberation of Ukraine. As a representative of that party, he became a member of the Ukrainian Government in exile. Now in Canada, he is the President of the Ukrainian Association of Victims of Russian Communist Terror, and he is known as a gifted author and leader.
Preface (by Watson Kirkconnell), v Introduction (by Igor Gouzenko), vii Cell Sixty-Seven, 1 Cell Fifty-Four, 7 Special Taganrog Corps of GPU, 23 On the Way to Solovky, 31 The Orgy, 40 Blat, Mat and Tufta, 46 My Departure to the Islands of Death, 59 The Monastery of Solovky, 61 In Front of the Kremlin, 70 Ivan Ivanovich, 74 With and Without Tufta, 77 Khvedko, 84 Klima and Leah, 87 The Emperor, 91 Escape, 95 The Women on Solovky, 100 Women Cannibals, 104 White Russians, 109 The God of Solovky and the Christ's Followers, 115 The Black Flags Over the White House, 125 Twenty-Eight, 136 Everyday Life on Solovky, 143 Trotskyists on Solovky, 147 "Do You Hear, My Brother?" (From a Ukrainian Song), 154 Father Nikodim, 161 Humour on Solovky, 166 Grandfather Pushkar, 171 Vera Slyva, 178 Sasha Sibiriakov, 185 The Daughter of General Brusilov, 191 Captain Sterelhovsky, 200 The Gipsies, 204 Yarochkin and his Friends, 208 Rostov the Tartar, 210 The National Minority, 217 Mitrosha, 219 News, 223 Epilogue, 235