دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Giorgio Sacerdoti
سری:
ISBN (شابک) : 1855750104, 9781855750104
ناشر: Karnac Books
سال نشر: 1992
تعداد صفحات: 241
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 29 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Irony Through Psychoanalysis به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کنایه از طریق روانکاوی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
عنوان این کتاب، کنایه از طریق روانکاوی، ثبت مضاعف آن را آشکار می کند که در آن روانکاوی و کنایه به ترتیب مفعول و وسیله (یا دیدگاه) هستند یا برعکس. بنابراین، فصل اول مفاهیم مدرن کنایه را از دریچه روانکاوانه مرور می کند، در حالی که دو فصل مرکزی به بررسی روانکاوی بالینی و نظریه پردازی روانکاوانه از منظر کنایه می پردازد. فصل دوم با استفاده گسترده از مطالب شخصی دقیق، به چگونگی مفهوم کنایه می پردازد. ممکن است گسترش یابد تا جنبههای ناخودآگاه و ناخودآگاه را در بر گیرد و اینکه چگونه میتوانیم از کنایه پنهان صحبت کنیم، حتی در کسانی که پیام را منتشر میکنند. این در تضاد با موضع فروید به عنوان دانشجوی کنایه است که مدعی بود کنایه مستلزم دخالت ناخودآگاه نیست. با این حال، بسیار نزدیکتر با موقعیت فروید به عنوان آیرونیست، که در فصل های سوم و چهارم بررسی می شود، مطابقت دارد. فصل چهارم بهویژه دلایلی را نشان میدهد که چرا فروید (به استثنای مقالهاش در مورد طنز) به کار خود که با جوکها و رابطه آنها با ناخودآگاه شروع شده بود بازنگشت. یکی دیگر از اهداف کتاب، آگاه کردن تحلیلگران از سودمندی از امکانات درک پیام های کنایه آمیز خود تحلیلگر، به ویژه پیام های پیش آگاهانه.
The title of this book, Irony Through Psychoanalysis, reveals its double register in which the psychoanalysis and irony are respectively the object and the means (or the viewpoint) or vice versa. Thus, the first chapter reviews the modern concepts of irony through the psychoanalytic lens, whilst the two central chapters examine clinical psychoanalysis and psychoanalytic theorization from the perspective of irony.Making extensive use of detailed personal material, Chapter Two looks at how the concept of irony might be broadened to include preconscious and unconscious aspects, and how we might speak of latent irony, even in those who are emitting the message. This contrasts with the position of Freud as a student of irony, who claimed that irony does not require involving the unconscious. It corresponds, however, much more closely to Freud's position as ironist, which is examined in Chapters Three and Four. Chapter Four in particular also traces back the reasons why Freud (with the exception of his article on humour) did not return to his work begun with Jokes and Their Relation to the Unconscious.Another of the book's aims is to make analysts more aware of the usefulness of the possibilities of perceiving the analsand's and the analyst's own ironic messages, especially the preconscious ones.