دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: William Storm
سری: Cambridge Studies in Modern Theatre
ISBN (شابک) : 1107007925, 9781107007925
ناشر: Cambridge University Press
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 268
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Irony and the Modern Theatre به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آیرونی و تئاتر مدرن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کنایه و تئاتر نه تنها در مورد تضاد نمایشی، دیالکتیک یا شوخ طبعی، بلکه ساختار صحنه ای و کنایه های کلامی یا موقعیتی که معمولاً گفتار و کنش نمایشی را مشخص می کنند، پیوندهای خویشاوندی با هم دارند. با این حال کنایه امروزه، به ویژه در زمینههای زیباییشناختی، ادبی و فلسفی، اغلب با شک و تردید تلقی میشود - بهعنوان غیرقابل درک، یا تا حد گیجکننده. در مقابله با این گرایش، استورم از دیدگاهی گسترده از این داستان استادانه دفاع می کند، و به کنکاش در آثار اصلی نمایشنامه نویسان از جمله چخوف، پیراندلو، و برشت و در رابطه با شخصیت های شناخته شده درام از هالوارد سولنس ایبسن تا استوپارد می پردازد. سپتیموس هاج و هایدی هالند واسرشتاین. تا آنجا که کنایه وجودی دارد، حضور آن در تئاتر مستقیماً با شرایط و بیان شخصیت های روی صحنه ارتباط دارد. این مطالعه به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه این شخصیتهای کلیدی در موقعیتهای بیشماری در تئاتر مدرن و معاصر، کنایه را به نمایش میگذارند، تجسم میدهند، بازنمایی میکنند و شخصیت میدهند.
Irony and theater share intimate kinships, not only regarding dramatic conflict, dialectic, or wittiness, but also scenic structure and the verbal or situational ironies that typically mark theatrical speech and action. Yet irony today, in aesthetic, literary, and philosophical contexts especially, is often regarded with skepticism - as ungraspable, or elusive to the point of confounding. Countering this tendency, Storm advocates a wide-angle view of this master trope, exploring the ironic in major works by playwrights including Chekhov, Pirandello, and Brecht, and in notable relation to well-known representative characters in drama from Ibsen's Halvard Solness to Stoppard's Septimus Hodge and Wasserstein's Heidi Holland. To the degree that irony is existential, its presence in the theater relates directly to the circumstances and the expressiveness of the characters on stage. This study investigates how these key figures enact, embody, represent, and personify the ironic in myriad situations in the modern and contemporary theater.