دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Dannagal Goldthwaite Young
سری:
ISBN (شابک) : 0190913088, 9780190913083
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 282
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 8 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Irony and Outrage: The Polarized Landscape of Rage, Fear, and Laughter in the United States به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کنایه و خشم: منظره قطبی شده خشم ، ترس و خنده در ایالات متحده نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تقریباً برای یک دهه، روزنامهنگاران و صاحب نظران میپرسند که چرا نمونههای موفق طنز سیاسی از محافظهکاران یا رادیو گفتگوی نظری از لیبرالها را نمیبینیم. این کتاب این سوال را به ذهن متبادر میکند تا استدلال کند که صحبتهای نظری طنز سیاسی جناح راست و طنز سیاسی برنامهریزی نظرات چپ است. آنها مانند دو حیوان متفاوت به نظر می رسند و احساس می کنند زیرا مخاطبان آنها به معنای واقعی کلمه، دو حیوان متفاوت هستند. در آشنایی و خشم، روانشناس سیاسی و رسانه ای داناگال گلدتویت یانگ زیبایی شناسی، منطق زیربنایی، و تاریخچه این دو ژانر به ظاهر متمایز را بررسی می کند و این موضوع را مطرح می کند که آنها را باید به عنوان بسط های منطقی در نظر گرفت. روانشناسی چپ و راست به ترتیب. یک ژانر توسط ابهام، بازی، مشورت و صراحت هدایت می شود، در حالی که ژانر دیگر با اطمینان، هوشیاری، غریزه و مرزها هدایت می شود. در حالی که مخاطبان شان هانیتی و جان اولیور از ایدئولوژی های سیاسی مخالف هستند، هر دو از نظر علاقه، دانش و تعامل سیاسی بالا هستند و هر دو به بسیاری از نهادهای اصلی دموکراتیک ما ایمان ندارند. یانگ استدلال میکند که نقشهایی که این دو ژانر برای بینندگان خود ایفا میکنند بهطور چشمگیری شبیه به هم هستند: جلب نظر چپ یا راست، بسیج شهروندان حول دلایل خاص، و ابراز ناامیدی از پوشش خبری سنتی و در عین حال ارائه منابع جایگزین اطلاعات و معنا. با این حال، یانگ نتیجه می گیرد که یکی از راه های کلیدی که آنها در آن تفاوت دارند، توانایی آنها برای استثمار توسط منافع خاص و نخبگان سیاسی است. یانگ با تکیه بر دههها تحقیق درباره روانشناسی سیاسی و رسانهای و تأثیرات رسانهای، و همچنین گزارشهای تاریخی و مصاحبهها با کمدینها و نویسندگان کمدی، «تعصب» لیبرال طنز را باز میکند و آن را با «سوگیری» محافظهکارانه خشم در کنار هم قرار میدهد. او توضیح می دهد که چگونه ویژگی هایی مانند تحمل در برابر ابهام و انگیزه درگیر شدن با ایده های پیچیده، ترجیحات ما را برای هنر، موسیقی و ادبیات شکل می دهد. و اینکه چگونه همین صفات با ایدئولوژی سیاسی ارتباط دارند. به نوبه خود، او نشان میدهد که چگونه این ویژگیها به توضیح اینکه چرا لیبرالها و محافظهکاران در ژانرهای اطلاعات سیاسی که ترجیح میدهند ایجاد و مصرف کنند، متفاوت هستند، توضیح میدهد.
For almost a decade, journalists and pundits have been asking why we don't see successful examples of political satire from conservatives or of opinion talk radio from liberals. This book turns that question on its head to argue that opinion talk is the political satire of the right and political satire is the opinion programming of the left. They look and feel like two different animals because their audiences are literally, two different animals. In Irony and Outrage, political and media psychologist Dannagal Goldthwaite Young explores the aesthetics, underlying logics, and histories of these two seemingly distinct genres, making the case that they should be thought of as the logical extensions of the psychology of the left and right, respectively. One genre is guided by ambiguity, play, deliberation, and openness, while the other is guided by certainty, vigilance, instinct, and boundaries. While the audiences for Sean Hannity and John Oliver come from opposing political ideologies, both are high in political interest, knowledge, and engagement, and both lack faith in many of our core democratic institutions. Young argues that the roles that these two genres play for their viewers are strikingly similar: galvanizing the opinion of the left or the right, mobilizing citizens around certain causes, and expressing a frustration with traditional news coverage while offering alternative sources of information and meaning. One key way in which they differ, however, concludes Young, is in their capacity to be exploited by special interests and political elites. Drawing on decades of research on political and media psychology and media effects, as well as historical accounts and interviews with comedians and comedy writers, Young unpacks satire's liberal "bias" and juxtaposes it with that of outrage's conservative "bias." She details how traits like tolerance for ambiguity and the motivation to engage with complex ideas shape our preferences for art, music, and literature; and how those same traits correlate with political ideology. In turn, she illustrates how these traits help explain why liberals and conservatives vary in the genres of political information they prefer to create and consume.
The counterculture versus the hate clubs of the air --
Political and technological changes that created Jon Stewart and Bill O\'Reilly --
Outrage and satire as responses and antidotes --
The psychology of satire --
Who gets the joke? --
The psychology of the left and the right --
The psychological roots of humor\'s liberal bias --
The aesthetics of outrage --
Satire and outrage : parallel functions and impact --
Air America : liberal outrage can\'t escape the comedy --
Irony and outrage : wild raccoon versus a well-trained attack dog.