دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1 ed.]
نویسندگان: Fred Rush
سری:
ISBN (شابک) : 0199688222, 9780199688227
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 272
[329]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Irony and Idealism: Rereading Schlegel, Hegel, and Kierkegaard به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کنایه و ایده آلیسم: بازخوانی شلگل ، هگل و کی یرکگارد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
Irony and Idealism ساختار تاریخی و مفهومی توسعه یک
مفهوم فلسفی متمایز از کنایه را در فلسفه اروپایی اوایل تا اواسط
قرن نوزدهم بررسی میکند. شخصیتهای اصلی مورد بررسی، متفکران
رمانتیک فردریش شلگل و نوالیس، هگل و کی یرکگور هستند. فرد راش
استدلال می کند که توسعه طنز فلسفی در این دوره تاریخی به بهترین
وجه به عنوان ارائه راهی به جلو در فلسفه در پی کانت و ژاکوبی است
که از ایده آلیسم آلمانی گسسته و بارها مخالف است. Irony and
Idealism استدلال میکند که برخلاف ریز عقاید دریافت شده، در
میان رمانتیکهای آلمانی، برداشت شلگل از کنایه از ایدههای
مشابهی که در نوالیس یافت میشود، برتری دارد. همچنین استدلالی
پایدار ارائه میکند که نشان میدهد بازنگری تاریخی شلگل با
مفروضات قابل اعتراض هگلی در مورد قابلیت مفهومی کنایه رمانتیک و
تفسیر نادرست از معنای رمانتیکها از «مطلق» مختل شده است. راش
استدلال میکند که این اساساً یک اصطلاح اجتماعی-هستیشناختی است
و آنطور که اغلب تصور میشود، یک مفهوم متافیزیکی نیست. کی
یرکگور، اگرچه منتقد مفهوم رمانتیک است، اما اقتباس خود را از آن
در نقد خود از هگل به کار می گیرد و کمان طنز را در فلسفه قرن
نوزدهم ادامه می دهد و به نوعی تکمیل می کند. این کتاب با ارائه
پیشنهادهایی به پایان می رسد که هدفشان هدایت بازنگری معاصر در
دیدگاه شلگل و کی یرکگور در مورد اهمیت فلسفی کنایه است.
Irony and Idealism investigates the historical and
conceptual structure of the development of a philosophically
distinctive conception of irony in early- to mid-nineteenth
century European philosophy. The principal figures treated are
the romantic thinkers Friedrich Schlegel and Novalis, Hegel,
and Kierkegaard. Fred Rush argues that the development of
philosophical irony in this historical period is best
understood as providing a way forward in philosophy in the wake
of Kant and Jacobi that is discrete from, and many times
opposed to, German idealism. Irony and Idealism
argues, against the grain of received opinion, that among the
German romantics Schlegel's conception of irony is superior to
similar ideas found in Novalis. It also presents a sustained
argument showing that historical reconsideration of Schlegel
has been hampered by contestable Hegelian assumptions
concerning the conceptual viability of romantic irony and by
the misinterpretation of what the romantics mean by 'the
absolute.' Rush argues that this is primarily a
social-ontological term and not, as is often supposed, a
metaphysical concept. Kierkegaard, although critical of the
romantic conception, deploys his own adaptation of it in his
criticism of Hegel, continuing, and in a way completing, the
arc of irony through nineteenth-century philosophy. The book
concludes by offering suggestions meant to guide contemporary
reconsideration of Schlegel's and Kierkegaard's views on the
philosophical significance of irony.