Irish Expatriatism, Language and Literature: The Problem of English

این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه ایرلندی به‌عنوان روایت ملی به طور مداوم «از راه دور» درک می‌شود. رؤسای جمهور، منتقدان و ابتکارات رسانه ای ایرلندی بر این موضوع تمرکز می کنند که چگونه ایرلندی بودن یک منبع جهانی است که عمدتاً از تجربیات یک دیاسپورای ایرلندی که عمدتاً به زبان انگلیسی کار می کنند آگاه است، در حالی که به مردم ایرلندی «در خانه» یادآوری می کنند که ایرلندی «زبان ملی» است. این کتاب در بازگشت به برخی از نویسندگان اصلی مهاجر ایرلند و دیپلمات‌های بین‌المللی، دلایل اقتصادی مهاجرت آنها، فرصت‌هایی را که با کار در خارج از کشور (گاهی برای امپراتوری بریتانیا) به دست آورده‌اند، و تجربیات آنها از نوشتن و حکومت‌داری به زبان انگلیسی غیربومی بررسی می‌کند. جوامع سخنران مانند چین و هنگ کنگ. این استدلال می‌کند که نگرانی‌های آن‌ها در مورد تعلق، تنهایی، تمایل به خرید یک مکان «به خانه» و از دست دادن زبان، بین نسل امروزی مهاجران شبکه‌های اجتماعی مشترک است.

This book examines how Irishness as national narrative is consistently understood ‘from a distance’. Irish Presidents, critics, and media initiatives focus on how Irishness is a global resource chiefly informed by the experiences of an Irish diaspora predominantly working in English, while also reminding Irish people ‘at home’ that Irish is the 'national tongue'. In returning to some of Ireland’s major expat writers and international diplomats, this book examines the economic reasons for their migration, the opportunities they gained by working abroad (sometimes for the British Empire), and their experiences of writing and governing in non-native English speaking communities such as China and Hong Kong. It argues that their concerns about belonging, loneliness, the desire to buy a place ‘back home’, and losing a language are shared by today’s generation of social network expatriates.