Ionomers: Synthesis, structure, properties and applications

پلیمرها به عنوان کلاس موادی که بالاترین حجم تولید را دارند، به جایگاه رشک برانگیزی دست یافته اند که از فلزات و سرامیک ها بیشتر است. افزایش شهاب سنگی در تولید و استفاده از پلیمرها به دلیل پیشرفت در سنتز پلیمرها بوده است که به ایجاد ساختارهای مولکولی خاص و کاملاً تعریف شده امکان می دهد، دانش جدید در مورد روابط بین ساختار و خواص پلیمر، و درک بهتر از چگونگی پردازش می تواند به عنوان ابزاری برای توسعه ویژگی های مورفولوژیکی که منجر به خواص مطلوب می شود استفاده شود. پلیمرها واقعاً به "مواد مهندسی" به تمام معنا تبدیل شده اند. دانشمندان و مهندسان پلیمر همیشه به دنبال اصلاح و بهبود خواص سیستم های پلیمری مصنوعی برای استفاده در کاربردهای خاص هستند. برای این منظور، آنها اغلب برای مشاوره در مورد چگونگی طراحی مولکول ها برای نیازهای خاص به طبیعت نگاه کرده اند. یک مثال عالی برای این موضوع، استفاده از پیوند غیرکووالانسی (یونی، هیدروژنی و واندروالس) در لیپیدها، پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک است که در آن این پیوندهای غیرکووالانسی، هم درون و هم به صورت بین مولکولی عمل می کنند، دقیقاً ساختار و در نتیجه عملکرد آن را کنترل می کنند. کل سیستم استفاده از پیوند یونی، به ویژه در پلیمرهای ساخت بشر، در سال‌های اخیر مورد توجه گسترده‌ای قرار گرفته است، زیرا فعل و انفعالات یونی تأثیر قوی مشابهی بر ساختار و ویژگی‌های این سیستم‌های مصنوعی دارند.

Polymers have achieved an enviable position as the class of materials having the highest volume of production, exceeding that of both metals and ceramics. The meteoric rise in the production and utilization of polymers has been due to advances in polymer synthesis which allow the creation of specific and well-defined molecular structures, to new knowledge concerning the relationships between polymer structure and properties, and to an improved understanding of how processing can be used as a tool to develop morphological features which result in desired properties. Polymers have truly become 'engineered materials' in every sense of the term. Polymer scientists and engineers are forever seeking to modify and improve the properties of synthetic polymeric systems for use in specific applications. Towards this end they have often looked to nature for advice on how to design molecules for specific needs. An excellent illustration of this is the use of noncovalent bonding (ionic, hydrogen, and van der Waals) in lipids, proteins, and nucleic acids, where these noncovalent bonds, acting both intra­ and intermolecularly, precisely control the structure and thus the function of the entire system. The utilization of ionic bonding, in particular in man-made polymers has attracted widespread interest in recent years, since ionic interactions exert a similar strong influence on the structure and properties of these synthetic systems.