Investitions-Controlling in dezentralen Unternehmen: Anreizsysteme als Instrument zur Verhaltenssteuerung im Investitionsprozess

در شرکت هایی که از چندین واحد غیرمتمرکز تشکیل شده اند، تصمیمات اغلب به طور کامل یا جزئی به تصمیم گیرندگان در واحدهای زیرمجموعه به منظور کاهش هزینه های کسب اطلاعات و بهبود کیفیت تصمیمات واگذار می شود. با این حال، اگر تصمیم گیرندگان غیرمتمرکز آگاه تر، فرصت طلبانه رفتار کنند، این خطر این خطر را دارد که یک برنامه سرمایه گذاری غیربهینه اجرا شود.

کاترینا دالهاوس بررسی می کند که چگونه یک مفهوم کنترل سرمایه گذاری باید طراحی شود تا مشکل کنترل رفتار تصمیم گیرندگان غیرمتمرکز را در نظر بگیرد و وظایف و ابزارها را با حل مشکلات تفویض اختیار در فرآیندهای سرمایه گذاری غیرمتمرکز همسو کند. . بر این اساس، او سیستم های تشویقی را برای انتخاب بهینه سرمایه گذاری در مراکز سرمایه گذاری تجزیه و تحلیل می کند. نویسنده بر روی سیستم های تشویقی مبتنی بر سود باقی مانده تمرکز دارد. این شامل توسعه بیشتر مدل‌های تطابق هدف برای استخراج سیستم‌های تشویقی، به‌ویژه برای انتخاب پروژه‌هایی با مدت زمان متفاوت یا با ارزش سرمایه منفی است («سرمایه‌گذاری‌های ضروری»، به‌عنوان مثال برای تحقق الزامات زیست‌محیطی قانونی). br>

In Unternehmen, die aus mehreren dezentralen Einheiten bestehen, werden Entscheidungen häufig ganz oder teilweise an die Entscheidungsträger der nachgeordneten Einheiten delegiert, um die Kosten der Informationsbeschaffung zu verringern und die Entscheidungsqualität zu verbessern. Dies birgt aber die Gefahr, dass ein suboptimales Investitionsprogramm realisiert wird, wenn sich die besser informierten dezentralen Entscheidungsträger opportunistisch verhalten.

Caterina Dahlhaus untersucht, wie eine Investitions-Controllingkonzeption ausgestaltet werden muss, um die Problematik der Verhaltensteuerung dezentraler Entscheidungsträger zu berücksichtigen und Aufgaben und Instrumente auf die Lösung von Delegationsproblemen in dezentralen Investitionsprozessen auszurichten. Darauf aufbauend analysiert sie Anreizsysteme zur optimalen Investitionsauswahl in Investment Centern. Den Schwerpunkt legt die Autorin dabei auf residualgewinnbasierte Anreizsysteme. Dies beinhaltet eine Weiterentwicklung der Goal-Congruence-Modelle zur Ableitung von Anreizsystemen insbesondere für die Auswahl von Projekten mit unterschiedlichen Laufzeiten oder mit negativem Kapitalwert („Muss-Investitionen“, z.B. für die Erfüllung von gesetzlichen Umweltauflagen).