Investing for Sustainability: The Management of Mineral Wealth

ذخایر معدنی غیر قابل تجدید هستند. آنها در زمین رشد نمی کنند. استفاده پایدار از ثروت معدنی محدود مستلزم آن است که درآمد حاصل از استخراج مواد معدنی در ثروت های تجدیدپذیر، آموزش و زیرساخت ها، ماشین آلات و سایر تجهیزات تولیدی یا در دارایی های مالی سرمایه گذاری شود. کشورها، ایالت ها و استان های مختلف این کار را با درجات مختلف موفقیت انجام داده اند. سرمایه گذاری برای پایداری:مدیریت ثروت معدنی بر صندوق های سرمایه گذاری رانت معدنی در نروژ، آلاسکا و آلبرتا تاکید می کند که همگی درآمدهای قابل توجهی از تولید نفت به دست می آورند که در حال کاهش است. زمان. این کتاب به بررسی چارچوب نهادی و سیاسی است که این سرمایه‌ها در آن تعبیه شده‌اند و تا چه حد موفقیت‌آمیز آن‌ها برای دائمی کردن ثروت نفتی تجدیدناپذیر استفاده شده‌اند.
سرمایه گذاری برای پایداری: مدیریت ثروت معدنی با بحث در مورد مفهوم گریزان پایداری آغاز می شود. فناوری جدید و جایگزینی، منبعی مانند ذغال سنگ نارس را مدتها قبل از اینکه از نظر فیزیکی فرسوده شود منسوخ کرده است. کتاب معروف جوونز "مسئله زغال سنگ" به طور طولانی به عنوان موردی از نگرانی بی مورد در مورد کاهش منابع مورد بحث قرار می گیرد. این کتاب همچنین موارد دیگری را برجسته می کند که کمتر خوشحال کننده است. نائورو، یکی از کوچک‌ترین دولت‌های مستقل در جهان، برای دهه‌ها از منابع فسفات که اکنون در حال اتمام است، زندگی می‌کند. نائورو تلاش کرد تا ثروت فسفات خود را از طریق صندوق های سرمایه گذاری دائمی کند اما شکست خورد.
علیرغم موفقیت آن با صندوق دائمی، کمتر از آن چیزی که به نظر می رسد، از ثروت نفتی آلاسکا دائمی شده است، و همین امر در مورد آلبرتا و نروژ نیز صادق است. با قضاوت از تجربیات این سه صندوق و بحث سیاسی فعلی در نروژ، سرمایه گذاریبرای پایداری: مدیریت ثروت معدنی نشان می دهد که ضروری است که شهروندان در کل در صورت موفقیت، مستقیماً از صندوق های سرمایه گذاری رانت معدنی بهره مند شوید.

Mineral deposits are non-renewable; they do not grow in the ground. Sustainable use of finite mineral wealth requires that revenues from mineral extraction be invested in renewable wealth, education and infrastructure, machines and other production equipment, or in financial assets. Different countries, states and provinces have done so with a varying degree of success. Investing for Sustainability: TheManagement of Mineral Wealth highlights mineral rents investment funds in Norway, Alaska and Alberta, all of which derive considerable revenues from the production of petroleum bound to diminish over time. The book examines the institutional and political framework in which these funds are embedded and how successfully they have been used for making non-renewable petroleum wealth permanent.
Investing for Sustainability: The Management of Mineral Wealth begins with a discussion of the elusive concept of sustainability. New technology and substitution has made a resource like peat obsolete long before it became exhausted physically. Jevons' famous book "The Coal Question" is discussed at some length as a case of unwarranted concern about the depletion of resources. The book also highlights other cases which strike a less happy note. Nauru, one of the smallest sovereign states in the world, has for decades lived off phosphate resources that are now running out. Nauru attempted to make its phosphate wealth permanent through investment funds but failed.
Despite its success with its Permanent Fund, less of the oil wealth of Alaska has been made permanent than would appear warranted, and the same is true of Alberta and Norway. Judging from the experiences of the three funds, and the current political debate in Norway, Investingfor Sustainability: The Management of Mineral Wealth suggests that it is essential that the citizenry at large benefit directly from mineral rents investment funds if they are to succeed.