Invertebrate Immunology

پایه‌های بیولوژیکی پاسخ‌های ایمنی بی‌مهرگان، از اولین مشاهدات مرتبط توسط E. Metchnikoff در سال 1882، که فاگوسیتوز را در حین مطالعه لارو ستاره‌های دریایی کشف کرد، دهه‌ها دانشمندان را مورد توجه قرار داده است. ایمونولوژی بی مهرگان اولین بار در اواخر دهه 1960 و 1970 به عنوان یک رشته مهم مورد توجه قرار گرفت. با این حال، در سال‌های بعد بحث‌های زیادی در رابطه با این سوال وجود داشت: آیا بی‌مهرگان بینشی در مورد منشأ پاسخ‌های ایمنی پیچیده مهره‌داران ارائه می‌دهند؟ دلایل متعددی وجود دارد که چرا پیشرفت در تحقیقات در مورد شایستگی ایمنی بی مهرگان به طرز دردناکی کند بوده است. یکی از موانع اصلی پیشرفت، در مقایسه با توسعه سریع دانش در سیستم های مهره داران، این واقعیت بود که بیشتر مطالعات بر روی سنجش "کل ارگانیسم"، عمدتاً بر پیوند بافت ها بین شرکای آلوژنیک متمرکز بود. فقط در چند سال اخیر جنبه های بیشتری از ایمنی بی مهرگان در سطوح سلولی، بیوشیمیایی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعات منجر به کشف واکنش‌های دفاعی جدید، مسیرهای جدید مکانیسم‌های مؤثری شد که پس از شناسایی «غیر خود» و عناصر ژنتیکی پیچیده و گاهی بسیار چندشکلی که واکنش‌های ایمنی بی‌مهرگان را کنترل می‌کنند. اهمیت ایمنی بی‌مهرگان برای درک «ایمونولوژی» به طور کلی، با وجود مدل‌ها و فرضیه‌های متضاد، اکنون بسیار بیشتر از قبل شناخته شده است. اگرچه اکثر 20 شاخه متعلق به مهره‌داران مهره‌دار حالت‌های مختلف زندگی، سازمان‌های بدن، زیستگاه‌های اشغال شده و الگوهای بیوشیمیایی متفاوتی دارند، اما آنها نشان می‌دهند که جنبه های چشمگیر دقت استثنایی برای تمایز بین خود و غیر خود.

The biological bases of invertebrate immune responses have interested scientists for decades, from the first relevant observation by E. Metchnikoff in 1882, who discovered phagocytosis while studying starfish larvae. Invertebrate immunology first began to be appre­ ciated as an important field in the late 1960s and 1970s. However, in the following years there was much controversy regarding the question: do invertebrates offer insight into the origin of the sophisticated immune responses of the vertebrates? There are several reasons why progress in research on invertebrate immune competence has been painfully slow. One of the main impediments to the progress, as compared to the fast development of knowledge in the vertebrate systems, was the fact that most of the studies concentrated on "whole organism" assays, mainly on grafting tissues between allogeneic partners. Only in the last few years have more and more aspects of invertebrate immunity been investigated on the cellular, biochemical and molecular levels. These studies led to discoveries of novel defense reactions, new pathways of effector mechanisms which are elicited after recognition of "nonself', and complex, sometimes highly polymorphic genetic elements that control invertebrate immune reactions. The importance of invertebrate immunity for understanding "immunology" as a whole, despite the conflicting models and hypotheses, is now much more recognized than before. Although most of the 20 phyla belonging to the inver­ tebrates have different modes of life, body organizations, habitats occupied, and biochemical patterns, they show striking aspects of exceptional precision for discriminating between self and nonself.