Invertebrate Cytokines and the Phylogeny of Immunity: Facts and Paradoxes

بر اساس این فرض که بی مهرگان و همچنین مهره داران دارای عوامل تنظیم کننده خون سازی، پاسخ به عفونت یا زخم هستند، مطالعات مربوط به تکامل ایمنی بر جداسازی و توصیف مولکول های احتمالی مرتبط با سیتوکین از بی مهرگان متمرکز شده است. تا همین اواخر، بیشتر دانش ما در مورد مولکول های گیرنده سیتوکین و سیتوکین در بی مهرگان بر سنجش های عملکردی و شباهت ها در سطح فیزیکوشیمیایی تکیه داشت. به این ترتیب، یک رابطه فیلوژنتیکی بین مولکول های سیتوکین مانند بی مهرگان و همتایان بی مهرگان را نمی توان به طور قانع کننده نشان داد.
در کتاب حاضر، مطالعات اخیر نشان‌دهنده فعالیت‌های سیتوکین‌مانند و مسیرهای سیگنالی مرتبط در بی‌مهرگان، با تمرکز بر یافته‌های زیست‌شناسی مولکولی و بهره‌گیری از تکمیل ژنوم مگس مگس سرکه و کرم Caenorhabditis elegans، مورد بررسی انتقادی قرار گرفته‌اند.

Based on the assumption that invertebrates as well as vertebrates possess factors regulating hematopoiesis, response to infection or wounding, studies dealing with the evolution of immunity have focused on the isolation and characterization of putative cytokine-related molecules from invertebrates. Until recently, most of our knowledge of cytokine- and cytokine receptor-like molecules in invertebrates has relied on functional assays and similarities at the physicochemical level. As such, a phylogenetic relationship between invertebrate cytokine-like molecules and invertebrate counterparts could not be convincingly demonstrated.
In the present book, recent studies demonstrating cytokine-like activities and related signaling pathways in invertebrates are critically reviewed, focusing on findings from molecular biology and taking advantage of the completion of the genome from the fly Drosophila and the worm Caenorhabditis elegans.