Introduction to Integrated Pest Management

کنترل تلفیقی آفات در اوایل این قرن انجام شد، بسیار قبل از اینکه کسی آن را "کنترل تلفیقی" یا بعداً "مدیریت تلفیقی آفات" (IPM) بنامد، که موضوع این کتاب است. توسط مری لوئیز فلینت و مرحوم رابرت ون دن بوش. حشره شناسان USDA، W. D. Hunter و B. R. Coad، در سال 1923 اصول مشابهی را برای کنترل شپشک غوزه روی پنبه در ایالات متحده توصیه کردند. در آن برنامه، گونه‌های منتخب مقاوم به آفات پنبه و تخریب بقایای آن، ابزار اصلی کنترل بودند، و حشره‌کش‌ها به عنوان مکمل در نظر گرفته می‌شدند و فقط در صورت وقوع اندازه‌گیری شده آسیب سرخرطومی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. به همین ترتیب، آسیب شناسان گیاهی نیز برنامه های مدیریت بیماری را توسعه داده بودند که شامل انتخاب واریته و روش های کشت، همراه با حداقل استفاده از قارچ کش های اولیه، مانند مخلوط بوردو است. این روش‌ها و روش‌های دیگر قبل از توسعه فن‌آوری کنترل شیمیایی مدرن به کار گرفته شدند. استفاده از آفت کش های شیمیایی در این قرن به شدت گسترش یافت، ابتدا به آرامی و سپس، پس از راه اندازی DDT به عنوان یک حشره کش به طور گسترده موفق، با شتاب فزاینده سریع. در سال 1979، شورای کیفیت محیطی ریاست جمهوری گزارش داد که تولید آفت کش های آلی مصنوعی از کمتر از نیم میلیون پوند در سال 1951 به حدود 1.4 میلیارد پوند یا حدود 3000 برابر در سال 1977 افزایش یافته است.

Integrated control of pests was practiced early in this century, well before anyone thought to call it "integrated control" or, still later, "integrated pest management" (IPM), which is the subject of this book by Mary Louise Flint and the late Robert van den Bosch. USDA entomologists W. D. Hunter and B. R. Coad recommended the same principles in 1923, for example, for the control of boll weevil on cotton in the United States. In that program, selected pest-tolerant varieties of cotton and residue destruction were the primary means of control, with insecticides consid­ ered supplementary and to be used only when a measured incidence of weevil damage occurred. Likewise, plant pathologists had also developed disease management programs incorporating varietal selection and cul­ tural procedures, along with minimal use of the early fungicides, such as Bordeaux mixture. These and other methods were practiced well before modern chemical control technology had developed. Use of chemical pesticides expanded greatly in this century, at first slowly and then, following the launching of DDT as a broadly successful insecticide, with rapidly increasing momentum. In 1979, the President's Council on Environmental Quality reported that production of synthetic organic pesticides had increased from less than half a million pounds in 1951 to about 1.4 billion pounds-or about 3000 times as much-in 1977.