Intimacy

صمیمیت مفهومی پیچیده و ناهمگون است که در طول سالیان متمادی تعاریف، نظریه ها و فلسفه های مختلفی را ایجاد کرده است. اگرچه در مورد معنای اصلی این واژه اختلاف نظر زیادی وجود دارد، اما به نظر می رسد اتفاق نظر وجود دارد که صمیمیت، هر چه که باشد، در روابط انسانی، و به طور خاص، در تئوری و عمل روان درمانی از اهمیت محوری برخوردار است. یکی از رویکردهای صمیمیت بر مفهوم درون روانی متمرکز است. صمیمیت زمانی رخ می دهد که فرد به شناخت کامل خود دست یابد و با احساسات و خواسته های خود کاملاً در ارتباط باشد. از این منظر، یک کنش صمیمی زمانی رخ می‌دهد که فرد مایل باشد این احساسات و آرزوها را با دیگری در میان بگذارد، به طوری که خودافشایی به شاخص مهم صمیمیت تبدیل شود. این تعریف همچنین حاکی از آن است که صمیمیت لازم نیست متقابل باشد، بنابراین یک رابطه درمانی می تواند صمیمیت خوبی را بدون اینکه درمانگر درگیر خودافشایی باشد، به دست آورد. رویکرد جایگزین به صمیمیت بر ماهیت بین فردی این مفهوم تاکید می کند. صمیمیت به عنوان محصول یک تعامل تلقی می شود و فقط می تواند بین افراد رخ دهد. هر یک می تواند چیزی معنادار را در دیگری لمس کند، چه در سطح خودآگاه، رفتاری و چه در سطح ناخودآگاه و استنتاجی. درمانگرانی که به دنبال صمیمیت با این عبارات هستند، احتمالاً بسیار فعال‌تر خواهند بود، و اگر حقایق زندگی‌شان نباشد، مهم‌تر است که چیزی از ماهیت افراد خود را فاش کنند.

Intimacy is a complex and heterogeneous concept that has generated a variety of definitions, theories, and philosophies over the years. Al­ though there is much disagreement about the essential meaning of the term, there seems to be a consensus that intimacy, whatever it may be, is of central importance in human relationships, and specifically, in the theory and practice of psychotherapy. One approach to intimacy focuses on an intrapsychic conception. Intimacy occurs when an individual achieves full self-knowledge, and is fully in touch with his or her feelings and wishes. From this viewpoint, an intimate act occurs when a person is willing to share these feelings and wishes with another, so that self-disclosure becomes an important index of intimacy. This definition also implies that intimacy need not be reciprocal, so that a therapeutic relationship can achieve a good deal of intimacy without the therapist engaging in self-disclosure. An alternate approach to intimacy stresses the interpersonal nature of the concept. Intimacy is seen as the product of an interaction, and can only occur between people. Each one is able to touch something meaningful in the other, whether at a conscious, behavioral level or an unconscious and inferential level. Therapists seeking intimacy in these terms would probably be a good deal more active, and consider it more important to reveal something of the substance of their own persons, if not the facts of their lives.