Internment During the Second World War: A Comparative Study of Great Britain and the USA

اسارت «بیگانگان دشمن» در طول جنگ جهانی دوم مسلماً بزرگترین لکه‌ای در سابقه حقوق بشر متفقین در جبهه داخلی بود. توقیف در طول جنگ جهانی دوم تجربیات اتباع خارجی را با هم مقایسه و مقایسه می‌کند که به اندازه کافی بدشانسی است که در کشوری اشتباه متولد شده‌اند، زمانی که بریتانیای کبیر و بعداً ایالات متحده وارد جنگ شدند.

در حالی که اقدامات و سیاست های دولت های آن زمان به طور انتقادی مورد بررسی قرار گرفته است، ریچل پیستول داستان های فردی پشت این تجربه آسیب زا را بررسی می کند. اکثریت قریب به اتفاق کسانی که در بریتانیا بازداشت شده اند، پناهندگانی بودند که از آزار و اذیت مذهبی یا سیاسی گریخته بودند. در آمریکا اکثریت بازداشت شدگان کودک بودند. بازداشت شدگانی که به زور از خانواده، دوستان و دارایی خارج شدند، ماه ها و سال ها پشت سیم خاردار زندگی کردند. اینترنمنت در ابتدا این افراد را از حق جنگیدن در جنگ محروم کرد و برای افراد و خانواده هایی که قبلاً به دلیل نازیسم یا نژادپرستی اجتماعی ذاتی از آوارگی رنج می بردند، سختی های غیرضروری ایجاد کرد.

در اولین تاریخ مقایسه‌ای اسارت در بریتانیا و ایالات متحده، خاطرات، نامه‌ها و شهادت‌های شفاهی کمک می‌کند تا چهره‌ای انسانی بر رنج‌های متحمل شده در سال‌های پرتلاطم اولیه جنگ نشان داده شود و به عنوان یک یادآوری عمل کند. آنچه می تواند برای گروه های آسیب پذیر در زمان درگیری اتفاق بیفتد. بندازی در طول جنگ جهانی دومهمچنین به این موضوع می پردازد که چگونه این "تراژدی های دموکراسی" در طول زمان به یادگار مانده اند، و چگونه نیاز به یادبود مکان های سابق اسارت ضروری است تا جامعه تکرار نشود. بی عدالتی ها.

The internment of 'enemy aliens' during the Second World War was arguably the greatest stain on the Allied record of human rights on the home front. Internment During the Second World War compares and contrasts the experiences of foreign nationals unfortunate enough to be born in the 'wrong' nation when Great Britain, and later the USA, went to war.

While the actions and policy of the governments of the time have been critically examined, Rachel Pistol examines the individual stories behind this traumatic experience. The vast majority of those interned in Britain were refugees who had fled religious or political persecution; in America, the majority of those detained were children. Forcibly removed from family, friends, and property, internees lived behind barbed wire for months and years. Internment initially denied these people the right to fight in the war and caused unnecessary hardships to individuals and families already suffering displacement because of Nazism or inherent societal racism.

In the first comparative history of internment in Britain and the USA, memoirs, letters, and oral testimony help to put a human face on the suffering incurred during the turbulent early years of the war and serve as a reminder of what can happen to vulnerable groups during times of conflict. Internment During the Second World War also considers how these 'tragedies of democracy' have been remembered over time, and how the need for the memorialisation of former sites of internment is essential if society is not to repeat the same injustices.