International Law and Outer Space Activities

اکتشاف فضایی پیشرفتی است که با پرتاب اولین ماهواره مصنوعی در سال 1957 آغاز شد. از آن زمان پیشرفت باورنکردنی حاصل شده است که منجر به فرود انسان روی ماه شده است. نگاهی گذرا به تعداد پرتاب‌هایی که در سازمان ملل ثبت شده است، تأثیر علم و فناوری فضایی را بر تلاش‌های بشر نشان می‌دهد. به عنوان مثال، ماهواره ها می توانند برای ارتباطات، پیش بینی آب و هوا، آموزش و سنجش از دور منابع زمین استفاده شوند. کمیته سازمان ملل متحد در مورد استفاده صلح آمیز از فضای ماورای جو نقطه کانونی همکاری بین المللی در فعالیت های فضایی است. کمیته این فعالیت ها را از طریق کمیته فرعی حقوقی خود تنظیم می کند. پیش از تشکیل کمیته، یک کمیته موقت که در 31 دسامبر 1958 تأسیس شد، صورت گرفت. مشکل اولیه ای که کمیته موقت با آن مواجه شد، موضوع عضویت آن بود. اتحاد جماهیر شوروی، چکسلواکی و لهستان تصمیم گرفتند در کار آن شرکت نکنند زیرا از ترکیب کمیته موقت ناراضی بودند. بعداً هم UAR و هم هند تصمیم گرفتند در کار آن شرکت نکنند. اگرچه کمیته موقت در سال 1959 موفق به تهیه گزارشی شد (سند سازمان ملل A/4141)، پیشرفت کار کمیته اصلی برای مدتی در هاله ای از ابهام بود. در سال 1961 بود که اختلافات حل نشد. کمیته کار خود را بدون رأی گیری انجام می دهد - رئیس به سادگی اجماع نظرات بیان شده را بیان می کند.

Space exploration is a development which began with the launching of the first artificial satellite in 1957. Since then an incredible progress has been made, leading to the landing of man on the moon. A quick look at the number of launchings which have been registered with the United Nations will show the influence of space science and technology on human endeavours. For example, satellites can be used for com­ munication, weather forecasting, education, and remote sensing of the resources of the Earth. The United Nations Committee on the Peaceful Uses of Outer Space is the focal point of international co-operation in space activities. The Committee regulates these activities through its Legal Sub-Committee. The setting up of the Committee was preceded by an Ad Hoc Committee which was established on 31 December 1958. The initial difficulty which confronted the Ad Hoc Committee was the issue of its member­ ship. The USSR, Czechoslovakia and Poland decided not to participate in its work because they were dissatisfied with the composition of the Ad Hoc Committee. Later, both the UAR and India also decided not to participate in its work. Although the Ad Hoc Committee succeeded in producing a report in 1959 (UN document A/4141), the progress of work of the Main Committee was in limbo for a while. It was not until 1961 that the disagreements were resolved. The Committee conducts its business without voting -the Chairman simply states the consensus of views which have been expressed.