International Economic Institutions

آنچه مرا وادار کرد تا این کتاب را بنویسم این احساس بود که دانشجویان اقتصاد بین‌الملل باید دانش خود را در مورد نظریه با کار بر روی عملکرد سازمان‌های بزرگ اقتصادی بین‌المللی تکمیل کنند، که بسیاری از آنها تأثیر فزاینده‌ای بر اقتصاد ملی دارند. از اعضای آنها هیچ جلد واحدی به برخورد مختصر با این سازمان ها داده نشد. البته می‌توان به گزارش‌های سالانه سازمان‌های بین‌المللی مراجعه کرد، اما قاعدتاً این گزارش‌ها به‌خاطر مختصر و دقیق بودن مورد توجه قرار نمی‌گیرند (موارد مهم باید از دریای جزئیات بیهوده استخراج شوند). آنها برای انتقاد از فعالیت های خود وارد می شوند. در انتخاب سازمان‌هایی که قرار است در این کتاب به آن‌ها پرداخته شود، من با تأثیری که آنها اعمال می‌کنند هدایت شدم. من کسانی را که فعالیت‌هایشان عمدتاً شامل تهیه پیش‌نویس توصیه‌هایی است را کنار گذاشته‌ام که هر چقدر هم که شایسته باشند، کم یا اصلاً به آنها توجه نشده است. برخی از آنها در مقدمه گنجانده شده است، که خلاصه ای از تعدادی از مؤسسات را ارائه می دهد که به طور جداگانه در بدنه کار مورد بحث قرار نگرفته اند. با این حال، دو استثنا وجود دارد: سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) به عنوان سازمانی که جایگزین سازمان همکاری اقتصادی اروپا (OEEC) می شود، و کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) که جلسات آن موفقیت آمیز بوده است. در جلب توجه بسیاری از مطبوعات.

What made me write this book was a feeling that students of international economics needed to fill out their knowledge of the theory with work on the practice of the major international economic organizations, many of which are having a growing influence on the national economies of their members. There was no single volume given over to a concise treatment of these organizations. The annual reports of the international organizations themselves can be consulted, of course, but as a rule these are not noted for being brief and to the point (the items of importance have to be fished out of a sea of useless detail), nor do they go in for criticism of their own activities. In selecting the organizations to be dealt with in the book I was guided by the influence they exert. I have left out those whose activities consist mainly in the drafting of recommendations to which, however meritorious they may be, little or no attention is paid. Some of them are included in the Introduction, which provides a summary of a number of institutions not discussed separately in the body of the work. There are, however, two exceptions: the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) as the organization replac­ ing the Organization for European Economic Cooperation (OEEC), and the United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD) whose meet­ ings have succeeded in drawing much attention of the press.