International Banking and Financial Centers

توسعه مراکز مالی بین‌المللی (IFC) با گسترش سریع فعالیت‌های بانکداری بین‌المللی و ارزهای یورو همراه است. در طول یک دهه و نیم گذشته، بازارهای بانکی و مالی بین‌المللی، همراه با گسترش موازی IFCها، رشد خارق‌العاده‌ای را تجربه کرده‌اند. اندازه بازار ارزهای یورو از 110 میلیارد دلار در سال 1970 به بیش از 4000 میلیارد دلار در سال 1987 افزایش یافت، در حالی که کل دارایی های بین المللی همه موسسات بانکی از 130 میلیارد دلار به 4800 میلیارد دلار در همان دوره افزایش یافت. برخی از IFCهای برجسته نقش مهمی در بازارهای مالی بین المللی ایفا می کنند، همانطور که با اندازه دارایی های بین المللی آنها نشان داده شده است: باهاما (144 میلیارد دلار)، جزایر کیمن (174 میلیارد دلار)، سنگاپور (150 میلیارد دلار)، هنگ کنگ (130 میلیارد دلار). بحرین (46 میلیارد دلار) و پاناما (32 میلیارد دلار). الگوی فعالیت‌های وام‌گیری یورو و وام‌دهی یورو در این IFCها دستخوش تغییرات عمده شده است. این تغییرات در نتیجه معرفی سیستم نرخ ارز شناور در سال 1973، مقررات زدایی مالی اخیر، بین المللی شدن بازارهای مالی، اوراق بهادار شدن دارایی ها و بدهی های مالی و نوآوری های مالی جهانی به وجود آمد. از زمان کار پیشگام Kindleberger در سال 1974 بر روی تشکیل مراکز مالی، مطالعه جامعی برای انعکاس تحولات اخیر، روندها و رمز و رازهایی که عملکرد و عملیات IFCها در بازارهای بین المللی پول و سرمایه را احاطه کرده است، انجام نشده است. /p>

The development of international financial centers (IFCs) has paralleled the rapid expansion of international banking and Eurocurrency activities. During the past decade and a half, the international banking and financial markets have experienced phenomenal growth along with the parallel expansion of IFCs. The size of the Eurocurrency market grew from $110 billion in 1970 to over $4,000 billion by 1987, while the total international assets of all banking institutions rose from $130 billion to $4,800 billion during the same period. Some of the preeminent IFCs are playing a major role in the international financial markets, as demonstrated by the size of their international assets: Bahamas ($144 billion), Cayman Islands ($174 billion), Singapore ($150 billion), Hong Kong ($130 billion), Bahrain ($46 billion), and Panama ($32 billion). The patterns of Euroborrowing and Eurolending activities in these IFCs have been undergoing major changes. These changes came about as a result of the introduction of the floating exchange rate system in 1973, recent financial deregulation, internationalization of the financial markets, securitization of financial assets and liabilities, and global financial innovations. Since the pioneering work of Kindleberger in 1974 on the formation of financial centers, there has not been a comprehensive study to reflect the recent developments, trends and the mystique that have surrounded the IFCs' functions and operations in the international money and capital markets.