Internal War and the Search for Normative Order

مطالعه حاضر به توسعه و کاربرد هنجارهای حقوقی در موقعیت های نزاع مدنی می پردازد. همچنین به روشی کمتر فشرده با مشکلات تنظیم این هنجارها در هنگام تغییر فضای سیستم می پردازد. به طور خاص به مفهوم به رسمیت شناختن متخاصم می پردازد، استانداردی که به خوبی با نیازهای سیستم بین المللی مطابق با آرایش موازنه قدرت سازگار است و تا چه حد این هنجار، که در طول قرن نوزدهم به طور کامل توسعه یافته است، تغییر یافته است. پاسخگویی به نیازهای نظام بین المللی جدید که به آن سیستم دوقطبی سست نامیده می شود. انقلاب موضوع کلاسیک متفکران اجتماعی و سیاسی در طول تاریخ بوده است. برخی انقلاب‌ها را کاملاً غیرقابل توجیه می‌دانند، در حالی که دیگران آن را نیرویی برای پیشرفت، اگر نگوییم تنها عامل تعدیل اجتماعی عمده می‌دانند. تکامل‌گرایان سیاسی، انقلاب‌هایی را که در خشونت‌های اجتماعی فوران می‌کنند، به‌عنوان شرایط اجتماعی ضروری، به‌عنوان راهی برای انتخاب نخبگان سیاسی می‌دانند. کسانی که خشونت اجتماعی را سالم و خوب می دانند، برای انجام و انعقاد موفقیت آمیز انقلاب ها به طرح قوانین احتیاطی می پردازند. کسانی که خشونت اجتماعی را ناسالم و بد می دانند، تمایل دارند بر هنجارهای "قانون و نظم" تاکید کنند. و به انقلابیون اهانت‌های یک قانون اخلاقی را که اطاعت ضروری از قدرت را ملزم می‌کند، انداخت. رساله حاضر هیچ یک از این احتمالات جالب را دنبال نمی کند.

The present study is concerned with the development and the applica­ tions of legal norms to situations of civil strife. It also deals in a less intensive way with problems of adjustment of these norms when the ambiance of the system changes. In particular it deals with the con­ cept of belligerent recognition, a standard well-suited to the needs of the international systeum nder a balance of power arrangement and to what extent this norm, which became fully developed during the nineteenth century, has been altered to meet the needs of the new international system which has been called a loose bipolar system. Revolution has been a classic theme of social and political thinkers throughout history. Some have regarded revolutions as completely unjustifiable, while others view them as a force for progress, if not the sole agent for major social adjustment. Political evolutionists re­ gard revolutions which erupt in social violence as necessary social con­ ditioning, as a way of selecting the political elite. Those who regard social violence as healthy and good, proceed to layout prudential rules for the conduct and successful conclusion of revolutions. Those who regard social violence as unhealthy and bad, tend to stress the norms of "law and order"; and to hurl at revolutionists the imprecations of a moral law which enjoins necessary obedience to authority. The present treatise pursues none of these interesting possibilities.