Interfaces in Total Hip Arthroplasty

این کتاب تجربیات متخصصان متعددی را در بر می گیرد که نظرات معاصر را در مورد بهترین روش منطقی کردن و بهینه سازی رابط ها در تعویض کامل مفصل ران برای ارائه مطلوب ترین و بادوام ترین نتایج بررسی می کنند. بقای یک تعویض کامل مفصل ران اساساً به یکپارچگی پایدار رابط های فیکساسیون و رابط مفصلی بستگی دارد. طراحی ساقه و خواص مواد سیمان تا حد زیادی وضعیت سطح بین اجزای سیمان را تعیین می کند، در حالی که سطح مشترک استخوان و سیمان به طور قابل توجهی تحت تأثیر عوامل مکانیکی و بیولوژیکی قرار می گیرد. پوشش سطح و شکل ایمپلنت های بدون سیمان برای حفظ یکپارچگی تثبیت بیولوژیکی (استئو یکپارچه سازی) در سطح مشترک استخوان-جزء طراحی شده است. یک بار دیگر، هر دو عامل مکانیکی و بیولوژیکی باید در نظر گرفته شوند، در حالی که پوشش های زیست فعال رشد استخوان را تسریع می کنند. فلز روی پلی اتیلن پرکاربردترین رابط مفصلی است. با این حال، پیشنهاد شده است که سایش پلی اتیلن یکی از عوامل اصلی در شکست کامل تعویض مفصل ران است. شیوع فزاینده تعویض کامل مفصل ران در بیماران جوان تر، بررسی زوج های جایگزین و بادوام تر از جمله سرامیک-پلی اتیلن، سرامیک-سرامیک و فلز روی فلز را تحریک کرده است. ماژولاریت انعطاف پذیری حین عمل بیشتری را فراهم می کند، اما هر رابط مدولار جدید مکانیسم های جدیدی از شکست را معرفی می کند. اینها باید پیش بینی شوند و اقدامات مناسب برای جلوگیری از آنها انجام شود. امیدواریم این کتاب درک بهتری از عواملی که به رابط های پایدار و بقای طولانی مدت آرتروپلاستی کامل هیپ کمک می کنند، ارائه دهد.

This book incorporates the experience of numerous experts who explore contemporary opinion of how best to rationalise and optimise the interfaces at total hip replacement to provide the most favourable and durable results. The survival of a total hip replacement depends principally on the enduring integrity of the fixation interfaces and of the articular interface. The design of the stem and the material properties of cement largely determine the state of the component-cement inter­ face, while the bone-cement interface is significantly influenced by both mechanical and biological factors. The surface finish and shape of cementless implants are designed to preserve the integrity of biological fixation (osseo-integration) at the bone-component interface. Once again, both mechanical and biological factors have to be considered, while bioactive coatings accelerate bone ongrowth. Metal-on-polyethylene is the most widely used articular interface. However, it has been suggested that wear of polyethylene is one of the major factors contributing to failure of total hip replacements. The increasing prevalence of total hip replacement in younger patients has stimulated the investigation of alternative, more durable couples -including ceramic-polyethylene, ceramic-ceramic and metal-on-metal. Modularity provides greater intra-operative flexibility, but each new modular interface introduces new mechanisms of failure. These need to be anticipated and appropriate measures taken to avoid them. Hopefully this book will provide a better understanding of the factors that contribute to stable interfaces and long-term survival of total hip arthroplasty.