Interest Rate Dynamics, Derivatives Pricing, and Risk Management

دو نوع مدل ساختار ده در ادبیات وجود دارد: مدل‌های تعادلی و مدل‌های بدون آربیتراژ. و به همین ترتیب، دو نوع فونول قیمت گذاری مشتقات نرخ بهره بر اساس هر نوع مدل ساختار ده وجود دارد. مدل های بدون آربیتراژ با کارهای هو و لی (1986)، هیث، جارو و مورتون (1992)، هال اند وایت (1990 و 1993)، و بلک، دنان و اسباب بازی (1990) مشخص می شوند. هو و لی (1986) رویکرد بدون آربیتراژ را برای مدل‌سازی ساختار ده ابداع کردند به این معنا که ساختار مدل tenn می‌تواند با ساختار ده اولیه (مشاهده‌شده) نرخ‌های بهره مطابقت داشته باشد. مدل آنها یکسری معایب دارد. ابتدا، مدل کل ساختار نوسانات را با یک پارامتر sin gle توصیف می‌کند که بر تعدادی از ویژگی‌های غیر واقعی دلالت دارد. علاوه بر این، مدل بازگشت میانگین را در بر نمی گیرد. Black-Dennan-Toy (1990) مدلی را در امتداد خطوط هو و لی توسعه داد. آنها برخی از مشکلات هو و لی (1986) را حذف کردند، اما مشکل جدیدی ایجاد کردند: برای یک مشخصه مشخص از تابع نوسان، نرخ کوتاه می تواند به جای بازگشت به میانگین، متوسط ​​باشد. هیث، جارو و مورتون (1992) (HJM) خانواده‌ای از مدل‌های پیوسته از اصطلاح ساختار را می‌سازند که با داده‌های ساختار ده اولیه سازگار است.

There are two types of tenn structure models in the literature: the equilibrium models and the no-arbitrage models. And there are, correspondingly, two types of interest rate derivatives pricing fonnulas based on each type of model of the tenn structure. The no-arbitrage models are characterized by the work of Ho and Lee (1986), Heath, Jarrow, and Morton (1992), Hull and White (1990 and 1993), and Black, Dennan and Toy (1990). Ho and Lee (1986) invent the no-arbitrage approach to the tenn structure modeling in the sense that the model tenn structure can fit the initial (observed) tenn structure of interest rates. There are a number of disadvantages with their model. First, the model describes the whole volatility structure by a sin­ gle parameter, implying a number of unrealistic features. Furthennore, the model does not incorporate mean reversion. Black-Dennan-Toy (1990) develop a model along tbe lines of Ho and Lee. They eliminate some of the problems of Ho and Lee (1986) but create a new one: for a certain specification of the volatility function, the short rate can be mean-fteeting rather than mean-reverting. Heath, Jarrow and Morton (1992) (HJM) construct a family of continuous models of the term struc­ ture consistent with the initial tenn structure data.