Interaktives Entwerfen großer Programmsysteme: Konzepte und Werkzeuge

به عنوان بخشی از پروژه تحقیقاتی IPSEN (محیط پشتیبانی برنامه‌ریزی افزایشی)، مفاهیمی برای ساخت محیط‌های توسعه نرم‌افزاری بسیار تعاملی و یکپارچه توسعه داده شد و سودمندی آنها در اجرای نمونه اولیه نشان داده شد. ویژگی های اساسی رویکرد IPSEN، درجه بالای یکپارچگی ابزارها و اسناد نرم افزاری مختلف و استفاده از مکانیزم مدل سازی و پیاده سازی یکنواخت برای محیط های توسعه نرم افزار است. اسناد نرم افزاری به صورت داخلی به عنوان ساختارهای گراف نسبت داده شده مدل سازی می شوند و ابزارها به عنوان پردازشگرهای گراف بر روی چنین ساختارهایی در نظر گرفته می شوند. این پایان نامه که بخشی از این پروژه را گزارش می کند، در درجه اول به مفاهیم و ابزارهای حوزه کاری \"برنامه نویسی در بزرگ\" می پردازد، یعنی با طراحی سیستم های برنامه در سطح زیر سیستم ها، ماژول ها، رابط های ماژول و روابط ماژول ها. . یک مفهوم ماژول همراه با یک زبان طراحی مربوطه ارائه می‌شود و در مورد چگونگی نگاشت معماری‌های سیستم توصیف‌شده با آن به زبان‌های برنامه‌نویسی داده شده بحث می‌شود. همچنین مفاهیمی برای توصیف و مدیریت انواع و تجدید نظر در اجزای سیستم وجود دارد. ایجاد مستندات فنی و مدیریت تیم پروژه نیز تحت پوشش قرار می گیرد. ویرایشگرهای کنترل شده، ابزارهای تجزیه و تحلیل و تبدیل برای هر حوزه کاری ارائه شده است که به صورت یکپارچه با هم کار می کنند و به صورت یکنواخت به کاربر ارائه می شوند. تحقق این ابزارها با توجه به رویکرد \"Graphentechnik\" به طور خلاصه ارائه شده است، در پیوست کار یک توصیف رسمی از محاسبه گرامری گراف استفاده شده وجود دارد.

Im Rahmen des Forschungsprojektes IPSEN (Incremental Programming Support Environment) wurden Konzepte zum Bau hochgradig interaktiver und integrierter Software-Entwicklungsumgebungen erarbeitet und ihre Brauchbarkeit in einer Prototyp-Implementierung nachgewiesen. Die wesentlichen Charakteristika des IPSEN-Ansatzes sind der hohe Grad an Integration verschiedener Software-Werkzeuge und -Dokumente und der Einsatz eines einheitlichen Modellierungs- und Realisierungsmechanismus für Software-Entwicklungsumgebungen. Software-Dokumente werden intern als attributierte Graphstrukturen modelliert, und Werkzeuge werden als Graphprozessoren über solchen Strukturen aufgefaßt. Die vorliegende Arbeit, die über einen Teil dieses Projektes berichtet, beschäftigt sich in erster Linie mit Konzepten und Werkzeugen für den Arbeitsbereich "Programmieren im Großen", d.h. mit dem Entwerfen von Programmsystemen auf der Ebene von Teilsystemen, Modulen, Modulschnittstellen und -beziehungen. Es wird ein Modulkonzept zusammen mit einer entsprechenden Entwurfssprache vorgestellt und diskutiert, wie damit beschriebene Systemarchitekturen in vorgegebene Programmiersprachen abgebildet werden können. Hinzu kommen Konzepte zur Beschreibung und Verwaltung von Varianten und Revisionen von Systemkomponenten. Die Erstellung technischer Dokumentation und die Verwaltung eines Projektteams werden ebenfalls behandelt. Zu jedem Arbeitsbereich werden Syntax-gesteuerte Editoren, Analyse- und Transformationswerkzeuge vorgestellt, die integriert zusammenarbeiten und sich dem Benutzer auf einheitliche Weise präsentieren. Die Realisierung dieser Werkzeuge gemäß dem "Graphentechnik"-Ansatz wird kurz dargestellt, im Anhang der Arbeit findet sich eine formale Beschreibung des verwendeten Graphgrammatik-Kalküls.