Intention and text : towards an intentionality of literary form

مساله قصد در مطالعه ادبیات محوری است. نیت نویسنده تا کجا می تواند معانی متن او را تعیین کند؟ منظور ما از «نیت» در زمینه ادبی چیست؟ نیت خواننده چه نیرویی در ساخت معنای متنی دارد؟ تا چه حد می توان گفت که یک متن «عمدی» است؟ هدف این کتاب ارائه تحلیل و نقد عمیق این مفهوم از قصد، کاربردهای آن در قلمروهای نظریه ادبی، زیبایی‌شناسی، فلسفه زبان، پدیدارشناسی و ساختارشکنی و پتانسیل آن برای بازتعریف است. میچل قصد دارد تا نیت را بازاندیشی کند و احتمالات نیت گرایی را که بیشتر با روش شناسی انتقادی فرمالیست یا متن گرا مناسب است، مورد بازجویی قرار دهد. او از ارزیابی آسیب‌های یک نیت‌گرایی مولفی سنتی، به سوی صورت‌بندی «نیت‌گرایی فرم» حرکت می‌کند، جایی که نیت به‌عنوان ویژگی صوری خود متن در نظر گرفته می‌شود

The question of intention is central to the study of literature. How far can an author's intentions determine the meanings of his/her text? What do we mean by 'intention' in a literary context? What force does the reader's intention have in the construction of textual meaning? To what extent can a text itself be said to be ‘intentional'? The aim of this book is to provide an in-depth analysis and critique of this concept of intention, its uses within the realms of literary theory, aesthetics, philosophy of language, phenomenology and deconstruction, and its potential for redefinition. Mitchell sets out to re-think intention and interrogate the possibilities of an intentionalism more suited to a formalist or textualist critical methodology. She moves from an assessment of the pitfalls of a traditional authorial intentionalism, towards the formulation of an ‘intentionality of form', where intention is seen as a formal attribute of the text itself